Νενικήκαμεν;

Γ Ι Α Σ Ε Ν Α !

(If you ever need me, call me!)

Από την συλλογή που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, με τίτλο:

"ΓΡΑΜΜΕΝΑ Μ' ΑΙΜΑ"

(Μόνο που το εξώφυλλο θα είναι διαφορετικό)

Καλό μήνα, λοιπόν, Φίλες και Φίλοι μου

ΓΙΑ ΣΕΝΑ

(στον Δημήτρη μου)

Η ψυχή μου, αθώρητη, φτερουγίζει.

Η καρδιά μου,

ιχνογραφεί τα σημάδια στο μοιρασμένο πρόσωπό μου.

Παλιά ιστορία... αρχίζει με πόνο.

Ήδη, τα χρόνια ψηλαφίζονται στους αρμούς.

Άκαμπτα συμβάλλουν στην ωδίνη.

Ξεχειλίζει η καρδιά, ξεγυμνώνει τους χτύπους.

Το αίμα νωπό.

Ζωγραφίζω λίμνες... Εφιαλτική αποτελμάτωση!

Όσα έχω λατρέψει, χάσκουν.

Σαρδόνια χαμόγελα αντικαθρεπτίζουν το πέρασμα στην " Άλλη Όχθη ".

Με τα χρόνια,

οι σοφές γέφυρες θάπρεπε να βαστούν των καιρών το βάρος.

Η Αγάπη, πέτρωσε.

Συμβαδίζει με τον καύσωνα που εκπέμπουν τα τσιμέντα, καλύπτοντας τη γη.

Τα ίχνη μας,

τσακίζουν τις φτερούγες της Νίκης.

Αποκεφαλισμένη ίσταται, αδάκρυτη.

Τα δικά μας,

ανακυκλώνουν -σε σπασμένα πυθάρια- καιρούς χαλεπούς.

Έρμαια παλιρροϊκών κυμάτων.

Κογχύλια αμίλητα στις ακτές.

Οι αλκυονίδες υπερίπτανται φαινομενικά περήφανες.

Τα πλοία, αγκομαχώντας,

ταξιδεύουν ταπείνωση.

Ο ήλιος, ερωτοτροπεί με τις σκιές.

Τα μάτια τυφλωμένα, σπαρταρούν.

Οι νεκροί φωνάζουν, μόνο που η φωνή τους

εξατμίζεται στην ασθενική ανάσα της προσφιλούς γης.

Η ψυχή, ακόμη φτερουγίζει.

Συλλέκτης Ελπίδας, αγωνίζεται για το αιώνιο

"ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ"

Σας ευχαριστώ,

πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

Αναρτήθηκε από την Αστοριανή