Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Μαρμάρινα Λουλούδια...

Ο Νίκος είχε πει, πως... θα με πήγαινε στο σημείο που έπεσε το αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας, τον Φεβρουάριο του 91

Δεν μπορούσα να φανταστώ απ' τις περιγραφές του... τι θα έννιωθα...

Κυριακή, χθες, έννιωσα πολύ αλλιώτικα...

Έσκυβα κάτω απ' τα έλατα, σα να "μάζευα" μανιτάρια, κυκλάμινα, μαργαρίτες, παπαρούνες και τα μάτια μου "έβλεπαν" μαρμάρινες φωτογραφίες παλικαριών...

Πολύ φριχτός εφιάλτης, κι όμως... ήμουνα ξυπνητή και είμαι ακόμα...

Η παρέα μου πάντα βιαστική κι εγώ είμαι ακόμα εκεί...

Όθρυς, Κοκκωτοί-Τσατάλι Αλμυρού Μαγνησίας, Μνημείο Πεσόντων της Πολεμικής Αεροπορίας, C-130



Δεν ξέρω αν θα βρω την δύναμη να ξαναπάω, ώστε να τιμήσω καλύτερα αυτά τα παλικάρια και τους γονείς τους...



πρώτη ανάρτηση 26/4/2010 3:06 πμ

2 σχόλια:

τα χνάρια είπε...

Μπορεί απόψε να κοιμηθώ λίγο λιγότερο, μα το θεωρούσα χρέος σ' αυτά τα παλικάρια, να ανεβάσω αυτό το βιντεάκι.

Ανώνυμος είπε...

Φρικτό... πως να παρηγορηθούν αυτοί οι γονείς που μείναν πίσω...
Μια φορά πήγα εκεί πάνω και δεν μπορώ να ξαναπάω... τρελάθηκα
Αιωνία η μνήμα τους...
Τίποτε άλλο.