Αποκωδικοποίηση

Τις τελευταίες μέρες σας έχω μπερδέψει πολύ και το ξέρω.
Δεν ήταν εσκεμμένο.
Ήταν μια μπερδεμένη απόφαση που πήγαινε από μόνη της εκεί.
Ήμουνα κι εγώ πολύ μπερδεμένη και αγχωμένη.
Έβλεπα το θέμα πολύ αλλιώς...
Όσο περνούν οι μέρες όμως, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πως μάλλον... έτσι έπρεπε να γίνει!
Οι συμπτώσεις, οι συνθήκες, όλα οδηγούσαν εκεί.
Ο Νίκος ο φίλος μας ο καφετζής ήταν γραμμένο στον ρόλο της ζωής του να Φύγει, έτσι: Νωρίς, ξαφνικά και απρόοπτα.
Για κάποιον λόγο. Κανείς δεν τον ξέρει.
Άδικο για την οικογένειά του, για τους φίλους του, για τους γνωστούς του, για τους πελάτες του.
"Άντε, ρε Κατερίνα, πότε θ' ανοίξεις το καφενείο να πιούμε τον καφέ του Νίκου!" μου λένε φίλοι και πελάτες του τις τελευταίες μέρες.
"Παιδιά, πρέπει να το πάρετε απόφαση πως καφέ του Νίκου δεν θα ξαναπιείτε, όπως και δεν θα ξαναδείτε τον ίδιο τον Νίκο! Ο Νίκος είχε την μοναδική του σφραγίδα και την πήρε μαζί του. Τώρα θα συμβιβαστείτε με τον καφέ της Κατερίνας ή του Δημήτρη ή του Τάσου, ακόμα και της Λένας που κι αυτοί πάλι θα έχουν την δική τους σφραγίδα. Λυπάμαι που σας λέω την αλήθεια... αλλά έτσι είναι. Κανένας δεν θα κάνει ποτέ τον ωραίο και ανεπανάληπτο καφέ του Νίκου. Δεν ήξερα... Αν ήξερα, όταν πήγαινα εκεί θα "έκλεβα" την τέχνη του, αν και δεν θα χρειάζονταν. Ο ίδιος θα μου μαρτυρούσε όλα τα μυστικά της επιτυχίας του! Αλλά... δεν προλάβαμε..."
Μήπως, τι προλάβαμε;
Ειδικά εκείνος, τι πρόλαβε να χαρεί;
Όλο δουλειά, δουλειά, δουλειά!
Και του το έλεγα: "Δεν αξίζει Νίκο η ζωή τόση κούραση... κ.λ.π."
Συμφωνούσε... μα, εκεί!
Κι εγώ που του τα έλεγα... βρέθηκα και στην θέση του!
Γι' αυτό, ποτέ μη λες ποτέ!
Είχα ένα ζοριλίκι το περίπτερο, πάρε και το Καφενείο να στηρίξουμε αύριο και τον γιο!
Ναι, γιατί όχι;
Για την οικογένειά μου θα είμαι πάντα στην πρώτη γραμμή!
Όσο μπορώ! Όσο αντέχω! Θέληση μεγάλη έχω! Αν με βοηθήσουν και τα κότσια... θα τα καταφέρουμε! Όχι για να γίνουμε πλούσιοι! Για ένα μεροκάματο, για να βγαίνει η ζωή και οι δόσεις της οι οικονομικές που μας πνίγουν, αυτές τις δύσκολες εποχές.
Όφειλα να ενημερώσω τους ιντερνετικούς φίλους μου, γιατί λείπω ή θα λείψω.
Αν εξαφανίστηκα πριν ακόμα τ' ανοίξουμε, σκεφτείτε μετά!
Ωστόσο, είμαι ικανή αργότερα να κάνω σύνδεση κι εκεί, να πάρω κι ένα ράντζο να κοιμάμαι λιγάκι, κι όλα θα πάνε καλά!
Σήμερα το δέχθηκα μέσα μου ότι το χαίρεται ο Νίκος από κει ψηλά, γι' αυτό και σας το ανακοινώνω!
Τώρα μπορώ να δεχθώ τις ευχές σας!
Όταν με το καλό έρχεστε Βόλο, θα μάθετε το στέκι μου κι εγώ θα κερνάω!...
Αγάπη στην ουσία μας λείπει, κι όχι λεφτά!
Αν τα βρούμε και τα δυο, ότι καλύτερο!

Υγ. Να ευχηθώ "Καλό Πάσχα" σε όλους σας, αν και θα βρω την ευκαιρία να τα ξαναπούμε!
Μέχρι ν' ανοίξουμε, να ετοιμαστούμε, να μάθουμε να κάνουμε καφέ...
Μόνο που χρειάζομαι ύπνο! ΤΕΖΑ!
Εδώ Τιραμόλας Κατερίνα κι εκεί τα ΧΝΑΡΙΑ ΜΑΣ!