Από φεις μπουκ

Giannis Rigopoulos: 28 Φεβρουαρίου στις 3:26 μ.μ. Reply

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ή Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ

Ένας άνθρωπος
με βήμα που μπαινοβγαίνει στα σπλάχνα του
ανηφορίζει.

Λυομένη πίσσα
κι αμάθητη η αναπνοή.

Λυμασμένα μάτια κυλάνε
στους δρόμους
να τα κλωτσάνε οι σωματέμποροι
και οι πόρνες
που πάψανε να υπάρχουν.

Άγονη γραμμή
ο ουρανός με την καρδιά μας.
Και το τραγούδι να επιμένει
«Ας πάν να δούν τα μάτια μου
πως τα περνάει η αγάπη μου».

Απομεσήμερο κρασί κι αιμόπτυση
κρεμάει το δέρμα του
στους βρόμικους στύλους του ηλεκτρικού.

-Άηντες παιδιά
κι ο ήλιος δεν έχει γαλάζο
η θάλασσα μακριά
κι η Κατερίνα στον ίσκιο.

«άηντε παιδιά καημένα
στο αίμα βουτηγμένα».

Πως ψάχνεις την απουσία;

Το μυαλό σαπισμένο
από τους φίλους που το ξεγέλασαν
από τις ιδέες που δεν ολοκληρώθηκαν
από το κόμμα που το βίασε
βάρβαρα.
Και η Κατερίνα στον ίσκιο…

Γαλάζιο, γαλάζιο, γαλάζιο, κόκκινο
στις άκρες
όσο μικρό κι αν είναι το Σάββατο
στους τοίχους ξεθωριάζει τα συνθήματα.

Μην κατεβαίνεις
απ’ όση σκέψη απόμεινε θολή
να σε παίξουνε στα ζάρια.
Κερδίσουν χάσουνε σε χάνω…