Στα γλήγουρα...

Λοιπόν, στα γρήγορα!
Επειδή, είπαμε, εδώ "ΤΑΧΕΙΑ!"!

Δεν προλαβαίνω να εξηγήσω πολλά. Δίνω προτεραιότητες στα κύματα που έρχονται πάνω μου και εννοώ την ζωή μου και αμέσως μετά, κοιτάζω και γύρω μου, να δω αν είναι καλά οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου, όλος ο κόσμος!
Όπου μπορώ και έχω δυνάμεις, βοηθάω, χαμογελάω, χαιρετάω, στηρίζω, υποστηρίζω κ.λ.π.

Αν η ζωή μου δεν ήταν απρόβλεπτη, κι αν βάδιζε όπως εγώ την υπολογίζω, θα είχα πάει εδώ και πολύ καιρό στην Αθήνα! Δεν θα είχα χάσει εκδηλώσεις για εκδηλώσεις!

Απόψε, ας πούμε, η Μάρη Λιώκη θα έβλεπε μια βλάχα απ' το βουνό, με μια βαλίτσα στο χέρι που θα της έλεγε: "την έσφαξα την γαλοπούλα!"

Πάει η έκπληξη, Μάρη! Δεν πειράζει! Θα έρθεις εσύ στον Βόλο!

Αν, το τρένο
(διαλέξ' τε! Ξέρω ότι τώρα γράφεται έτσι, μα μ' αρέσει να "μαλώνω" με το παλιό και το καινούργιο και κυρίως με τα διπλά γράμματα! νν, λλ, σσ κ.λ.π!)

δεν άλλαζε δρόμο... αύριο θα πήγαινα και θα έκανα, "τσα!" στα κορίτσια και πολλές αγκαλίτσες!

Και στον Στράτο, φαντάζομαι!

Αλλά, πολλά τα εμπόδια, αδελφάκι μου!

Μάλλον έτσι πρέπει να γίνει! Δεν εξηγείται αλλιώς! Αν κρίνω απ' την σημερινή μέρα, ναι, πρέπει να είμαι εδώ!

Δηλαδή, στην πρύμνη και με τα μάτια ορθάνοιχτα!

Αν, δεν είχα γίνει "πασίγνωστη" φίλη μου, όπως μου έγραψες, θα είχα βρει εκείνον τον χρόνο να σου εξηγήσω περισσότερα στο μήνυμα!

Τι να σου κάνω;
Τι να μου κάνεις;

Ήθελές τα και έπαθές τα!

Πού να πρωτο εξηγήσω; Είπα μόνο πως δεν έχω "αυτόματο πιλότο"! Κουπί τραβάω και ζόρικο μάλιστα! Καλή διάθεση πάντα την έχω! Και θαυμαστικά πολλά και ερωτηματικά και κόμματα πολλά! Κότσια δεν έχω πια, ούτε για τις "υποχρεωτικές" μου υποχρεώσεις!

Το κατά δύναμιν!