Ιστιοφόρα

Regatta και ιστιοφόρα, εκεί

Τα ιστοφόρα μου...

Τα ιστιοφόρα στον Βόλο!

Regatta

Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως...

(Για όσους δεν κατάλαβαν, εδρεύω στα χνάρια)

Γιώργη Παυλόπουλου, Τα αντικλείδια

1 Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

2 Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

3 τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί

4 κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

5 και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.

6 Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

7 δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.

8 Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

9 και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

10 γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

11 Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

12 Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

13 για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

14 Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

15 από τότε που υπάρχει ο κόσμος

16 είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

17 για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

18 Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

ΘΕΜΑΤΑ
1. Το ποίημα βασίζεται στην τεχνική της αντίθεσης. Εντοπίστε και αναφέρετε τρία σημεία του ποιήματος όπου παρατηρείται αυτό. ( Μον. 15)
2. Ποια γνωρίσματα της γραφής του Γιώργη Παυλόπουλου προκύπτουν από το συγκεκριμένο ποίημα; Αναφέρετε τέσσερα παραθέτοντας δύο παραδείγματα για το καθένα. ( Μον.20)
3. Σχολιάστε το σχήμα του κύκλου με το οποίο ανοίγει και κλείνει το ποίημα. ( Μον. 20)
4. " Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

από τότε που υπάρχει ο κόσμος

είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.": Σχολιάστε το περιεχόμενο των στίχων εστιάζοντας την ανάλυσή σας στον τρόπο με τον οποίο ο ποιητής φαίνεται να αντιλαμβάνεται τα ποιήματα και την Ποίηση. ( 140 - 160 λέξεις) ( Μον. 25)
5. Α. Δικταίος: Η Ποίηση
……………………………………
Μα εσύ, Ποίηση,
που δε μπορείς να κλειστείς μέσα σε σχήματα,
μα εσύ, Ποίηση,
που δε μπορούμε να σ’ αγγίξουμε με το λόγο,
εσύ,
το στερνό ίχνος της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας,
σώσε την τελευταία ώρα τούτη του ανθρώπου,
την πιο στυγνή και την πιο απεγνωσμένη,
που ο Θάνατος,
που η Μοναξιά,
που η Σιωπή,
τον καρτερούν σε μια στιγμή μελλούμενη.
(απόσπασμα)

Πώς συνδέονται οι παραπάνω στίχοι με τα Αντικλείδια του Παυλόπουλου; ( Μον. 20)

Αντί άλλου αποχαιρετισμού,

ένα μικρό απόσπασμα από άτιτλο ποίημα

της Κικής Δημουλά, της συλλογής

"Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως":

Δυσπνέεις. Κατανοητό.

Πνιγηρή τοῦ καθενός μας ἡ δύση.

Κάνε ὅμως κάτι, σκαρφάλωσε

ἤ

χτύπα συνθηματικά τόν τοῖχο

τοῦ διπλανοῦ τρόμου

ἤ

ἔστω θυμήσου λίγο παράθυρο

ἄσε κουφωτό ἕνα λάθος

νά μπαίνει ἐλάχιστος ἄνθρωπος

ἴσα νά φέγγει νά διακρίνεις

νά μή χτυπᾶς ἐπάνω στίς κόγχες

τῆς ἐπίγνωσης.

Αναρτήθηκε από Διονύσης Μάνεσης

παραπλεύρως...

Πολύ εύκολο, Στράτο μου!

Αρκεί να υπάρχει ελεύθερος χρόνος, χαρτί και μολύβι. Μετά η ψυχή... γράφει μόνη της!

Εύκολο θαρρείς είναι;

Πόσο δύσκολο είναι για μένα να

«φλερτάρω» με την έμπνευση,

όταν για μερικούς είναι ταλέντο.

Πόσες φορές δεν ψάχνω για σημειώσεις

κι όλο τα προσωπικά χαρτογραφημένα σημάδια μου

βρίσκω

από στιγμές ιδιαίτερες

... απ’ αυτά που συνηθίζω να τα λέω:

«τα κομμάτια μου»…

Είναι οι προσωπικές μου αναζητήσεις...

.

Τα γραφτά μου ξεχειλίζουν από εμένα...

Θα μπορούσαν να θεωρηθούν εξομολογητικά,

(και είναι...)

καθώς στόχος τους δεν είναι να αποδώσουν...

αλλά να αποκαλύψουν το «μέσα» μου.

Όπως το αισθάνομαι...

Αν κάτι ζηλεύω απ’ τους γραφιάδες είναι αυτό,

το έναυσμα, η αφορμή η σύλληψη μιας ιδέας

που θα μαστορέψουν στη συνέχεια και…

θα φτιάξουν το γραφτό του.

.

Εύκολο θαρρείς είναι;

.

Αφιερωμένο εξαιρετικά!

.

.

Μηθυμναίος

* Η φωτογραφία είναι της Maria Llorens

Έμμετρο

Μηχανισμός στήριξης

Στην Ένωση μάς έβαλαν με το ευρώ στην ούγια

μα οι συζευτάδες είχανε χιλιώ διαόλω χούγια.

Και μιας και καταντήσαμε το κράτος μας για γέλια

στα σοβαρά μάς έχωσαν το … ΔΝΤ στα σκέλια.

Ασχέτως που μηχανισμό τον λεν, ετσά για γούρι,

δεν παύει να ’ναι ολόδροσο και τροφαντό αγγούρι.

Που οι έχοντες με χάχανα θα το υποδεχτούνε

κόντρα στους δύστυχους γραικούς που σκούζουν και πονούνε.

Λυγίζουνε, ζεβλώνουνε, όχι από χαραχτήρα,

αλλά από την πίεση που νιώθουν στον σφιχτήρα.

Μέχρι την ώρα που ο λαός θα ’ρθει να σασαντίσει

και με τη φορτωτήρα του παΐδια θα λιανίσει.

Όλων εκείνων που ’φταιξαν για τούτονα το χάλι

καθηγητάδων και τρανών πρωθυπουργών που πάλι

τα ίδια αναμασήματα ξερνούν στον πάσα ένα

και λησμονούνε, δυστυχώς, και κλέφτες και κλεμμένα.

Άδεια ταμεία, έλλειμμα και χρέη Δημοσίου

τ’ Αλογοσκούφη λογική και Παπαθανασίου.

Και του καταλληλότερου Καραμανλή βεβαίως,

τ’ ανθρώπου π’ αποδείχτηκε περίτρανα μοιραίος.

αναρτήθηκε από Νίκος Ντακάκης

ΑΝ

ΑΝ

Αν η Στιγμή ορίζεται-

Υφίσταται στ’ αλήθεια

Ο δρεπανηφόρος.

Όμως αυτό δεν έχει σχέση με την κατάργηση

Με το Μηδέν-την Απουσία στο παγωμένο διηνεκές.

Εμείς

Οφείλουμε να πιστέψουμε στα μουσικά όρια

Γιάννης Τσίγκρας

Αναμετάδοση

Γράμμα στον Ομπάμα!

Του Κώστα Γκαλιμάνη, Γερμανία

Mr. President,

έγινες πρόεδρος των ΗΠΑ και δάκρυσα από χαρά και συγκίνηση,

έλαβες το ,,Νόμπελ Ειρήνης,, και σαν μικρό παιδί, αναπήδηξα από χαρά,

διότι οι προκάτοχοί σου

αντί να προωθήσουν την ειρήνη και να επιβάλλουν το Δίκαιο σ,αυτόν τον πλανήτη,

έκαναν συνεχώς κι,ανελλιπώς το αντίθετον:

για την υλοποίηση των επεκτατικών τους σχεδίων και οικονομικών τους συμφερόντων

>> προκαλούσαν τους λαούς της Γης,

>> δημιουργούσαν εστίες διαμάχης μεταξύ των λαών της Γης,

>> δημιουργούσαν και διόγκωναν, με τον πιό άδικο τρόπο, πληγές και εστίες πίεσης

στούς λαούς της Γης – όπως και στον ελληνικό λαό: αναγνωρίζοντας το συνονθύλευμα

αυτό των Σλάβων της Νότιας Σερβίας, της ΒΑΡΔΑΡΙΑΣ, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας...!

Δυστυχώς, κύριε Πρόεδρε, η βάρβαρη αυτή αδικία εις βάρος του ελληνικού λαού

συνεχίζεται αδιαλείπτως και απ,τους ...δικούς σου ανθρώπους – βλέπε Stephanie

Rowlands, σύζυγο του Ryan Rowlands, public affairs officer at the U.S. Embassy in Skopje!

Βλέπε το ανθελληνικό λιβελλογράφημα που συνέταξε αυτό το ασυναίσθητο ,,θυλικό,,

στο ,,SΤΑΤΕ,, magazine, απρίλιος 2010, σελίδα 20 - κάνε κλίκ στον ακόλουθο σύνδεσμο,

για να γελάσουν και οι ...κατσίκες του Ιrak, διότι άνθρωποι δεν υπάρχουν πλέον εκεί, τους

εξόντωσε ήδη, χωρίς καμιά αιτία, ο προκάτοχός σου!

http://www.state.gov/documents/organization/138927.pdf

Κύριε Πρόεδρε,

παραλάβατε το ,,Νόμπελ Ειρήνης,, για να προωθήσετε την ειρήνη κι,όχι να σπέρνετε και να

αναμοχλεύετε την έχθρα και το μίσος μεταξύ των λαών της Γης...!

Κύριε Πρόεδρε,

το όνομα αυτού του ...κ ρ α τ ι δ ί ο υ ήταν έως το 1944 ,,VARDARSKA,, - βλέπε το ίδιο τους

το γραμματόσημο πάνω στο οποίο, αυτοί οι ίδιοι ονομάζουν την πατρίδα τους ,,VARDARSKA,,!

Κύριε Πρόεδρε,

δεν υπάρχει καμιά άλλη ,,Μακεδονία,, στον πλανήτη Γη, εκτός από την βορειότερη επαρχία

της Ελλάδας: την ελληνική επαρχία ,,Μακεδονία,, – εδώ και 3.000 χρόνια...!

Αυτό σας το πιστοποίησαν πρότεινος, με επίσημη επιστολή τους 350 επιφανείς επιστήμονες,

ιστορικοί και αρχαιολόγοι απ,όλον τον κόσμο –

αν και εσείς ο ίδος γνωρίζετε πάρα πολύ καλά την ιστορική αυτή αλήθεια...!

Mr. President,

έγινες πρόεδρος των ΗΠΑ και δάκρυσα από χαρά και συγκίνηση!

Έλαβες το ,,Νόμπελ Ειρήνης,, και σαν μικρό παιδί, αναπήδηξα από χαρά!

Προώθησε λοιπόν στον πλανήτη μας,

την αγάπη και την ειρήνη κι όχι το μίσος και την διχόνοια...!

Με ελπίδα κι απέραντη εκτίμηση

KostasGalimanis@yahoo.de

Νενικήκαμεν;

Γ Ι Α Σ Ε Ν Α !

(If you ever need me, call me!)

Από την συλλογή που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, με τίτλο:

"ΓΡΑΜΜΕΝΑ Μ' ΑΙΜΑ"

(Μόνο που το εξώφυλλο θα είναι διαφορετικό)

Καλό μήνα, λοιπόν, Φίλες και Φίλοι μου

ΓΙΑ ΣΕΝΑ

(στον Δημήτρη μου)

Η ψυχή μου, αθώρητη, φτερουγίζει.

Η καρδιά μου,

ιχνογραφεί τα σημάδια στο μοιρασμένο πρόσωπό μου.

Παλιά ιστορία... αρχίζει με πόνο.

Ήδη, τα χρόνια ψηλαφίζονται στους αρμούς.

Άκαμπτα συμβάλλουν στην ωδίνη.

Ξεχειλίζει η καρδιά, ξεγυμνώνει τους χτύπους.

Το αίμα νωπό.

Ζωγραφίζω λίμνες... Εφιαλτική αποτελμάτωση!

Όσα έχω λατρέψει, χάσκουν.

Σαρδόνια χαμόγελα αντικαθρεπτίζουν το πέρασμα στην " Άλλη Όχθη ".

Με τα χρόνια,

οι σοφές γέφυρες θάπρεπε να βαστούν των καιρών το βάρος.

Η Αγάπη, πέτρωσε.

Συμβαδίζει με τον καύσωνα που εκπέμπουν τα τσιμέντα, καλύπτοντας τη γη.

Τα ίχνη μας,

τσακίζουν τις φτερούγες της Νίκης.

Αποκεφαλισμένη ίσταται, αδάκρυτη.

Τα δικά μας,

ανακυκλώνουν -σε σπασμένα πυθάρια- καιρούς χαλεπούς.

Έρμαια παλιρροϊκών κυμάτων.

Κογχύλια αμίλητα στις ακτές.

Οι αλκυονίδες υπερίπτανται φαινομενικά περήφανες.

Τα πλοία, αγκομαχώντας,

ταξιδεύουν ταπείνωση.

Ο ήλιος, ερωτοτροπεί με τις σκιές.

Τα μάτια τυφλωμένα, σπαρταρούν.

Οι νεκροί φωνάζουν, μόνο που η φωνή τους

εξατμίζεται στην ασθενική ανάσα της προσφιλούς γης.

Η ψυχή, ακόμη φτερουγίζει.

Συλλέκτης Ελπίδας, αγωνίζεται για το αιώνιο

"ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ"

Σας ευχαριστώ,

πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

Αναρτήθηκε από την Αστοριανή