Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Αποκωδικοποίηση

Τις τελευταίες μέρες σας έχω μπερδέψει πολύ και το ξέρω.
Δεν ήταν εσκεμμένο.
Ήταν μια μπερδεμένη απόφαση που πήγαινε από μόνη της εκεί.
Ήμουνα κι εγώ πολύ μπερδεμένη και αγχωμένη.
Έβλεπα το θέμα πολύ αλλιώς...
Όσο περνούν οι μέρες όμως, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πως μάλλον... έτσι έπρεπε να γίνει!
Οι συμπτώσεις, οι συνθήκες, όλα οδηγούσαν εκεί.
Ο Νίκος ο φίλος μας ο καφετζής ήταν γραμμένο στον ρόλο της ζωής του να Φύγει, έτσι: Νωρίς, ξαφνικά και απρόοπτα.
Για κάποιον λόγο. Κανείς δεν τον ξέρει.
Άδικο για την οικογένειά του, για τους φίλους του, για τους γνωστούς του, για τους πελάτες του.
"Άντε, ρε Κατερίνα, πότε θ' ανοίξεις το καφενείο να πιούμε τον καφέ του Νίκου!" μου λένε φίλοι και πελάτες του τις τελευταίες μέρες.
"Παιδιά, πρέπει να το πάρετε απόφαση πως καφέ του Νίκου δεν θα ξαναπιείτε, όπως και δεν θα ξαναδείτε τον ίδιο τον Νίκο! Ο Νίκος είχε την μοναδική του σφραγίδα και την πήρε μαζί του. Τώρα θα συμβιβαστείτε με τον καφέ της Κατερίνας ή του Δημήτρη ή του Τάσου, ακόμα και της Λένας που κι αυτοί πάλι θα έχουν την δική τους σφραγίδα. Λυπάμαι που σας λέω την αλήθεια... αλλά έτσι είναι. Κανένας δεν θα κάνει ποτέ τον ωραίο και ανεπανάληπτο καφέ του Νίκου. Δεν ήξερα... Αν ήξερα, όταν πήγαινα εκεί θα "έκλεβα" την τέχνη του, αν και δεν θα χρειάζονταν. Ο ίδιος θα μου μαρτυρούσε όλα τα μυστικά της επιτυχίας του! Αλλά... δεν προλάβαμε..."
Μήπως, τι προλάβαμε;
Ειδικά εκείνος, τι πρόλαβε να χαρεί;
Όλο δουλειά, δουλειά, δουλειά!
Και του το έλεγα: "Δεν αξίζει Νίκο η ζωή τόση κούραση... κ.λ.π."
Συμφωνούσε... μα, εκεί!
Κι εγώ που του τα έλεγα... βρέθηκα και στην θέση του!
Γι' αυτό, ποτέ μη λες ποτέ!
Είχα ένα ζοριλίκι το περίπτερο, πάρε και το Καφενείο να στηρίξουμε αύριο και τον γιο!
Ναι, γιατί όχι;
Για την οικογένειά μου θα είμαι πάντα στην πρώτη γραμμή!
Όσο μπορώ! Όσο αντέχω! Θέληση μεγάλη έχω! Αν με βοηθήσουν και τα κότσια... θα τα καταφέρουμε! Όχι για να γίνουμε πλούσιοι! Για ένα μεροκάματο, για να βγαίνει η ζωή και οι δόσεις της οι οικονομικές που μας πνίγουν, αυτές τις δύσκολες εποχές.
Όφειλα να ενημερώσω τους ιντερνετικούς φίλους μου, γιατί λείπω ή θα λείψω.
Αν εξαφανίστηκα πριν ακόμα τ' ανοίξουμε, σκεφτείτε μετά!
Ωστόσο, είμαι ικανή αργότερα να κάνω σύνδεση κι εκεί, να πάρω κι ένα ράντζο να κοιμάμαι λιγάκι, κι όλα θα πάνε καλά!
Σήμερα το δέχθηκα μέσα μου ότι το χαίρεται ο Νίκος από κει ψηλά, γι' αυτό και σας το ανακοινώνω!
Τώρα μπορώ να δεχθώ τις ευχές σας!
Όταν με το καλό έρχεστε Βόλο, θα μάθετε το στέκι μου κι εγώ θα κερνάω!...
Αγάπη στην ουσία μας λείπει, κι όχι λεφτά!
Αν τα βρούμε και τα δυο, ότι καλύτερο!

Υγ. Να ευχηθώ "Καλό Πάσχα" σε όλους σας, αν και θα βρω την ευκαιρία να τα ξαναπούμε!
Μέχρι ν' ανοίξουμε, να ετοιμαστούμε, να μάθουμε να κάνουμε καφέ...
Μόνο που χρειάζομαι ύπνο! ΤΕΖΑ!
Εδώ Τιραμόλας Κατερίνα κι εκεί τα ΧΝΑΡΙΑ ΜΑΣ!

5 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

Άντε, καλορίζικο!
Καλές δουλειές να έχετε.
Και πού ξέρεις?
Μπορεί να είμαι από τους πρώτους που θα πιουν καφεδάκι από τα χεράκια σου!

τα χνάρια είπε...

Φωτεινούλα μου, πάνω που έκλεινα το λάπι τόπι!
Α, ρε Φωτεινή, έλα εσύ και καφέ θα σε κεράσω;Πλάκα με κάνεις;
Στα μπουζούκια που δεν πήγα ποτέ, θα σε πάω! (Ψέματα! Με πήγαν μια φορά, πριν 20 και χρόνια!)
Θέλει δουλειά πολύ ακόμα, μέχρι ν' ανοίξουμε Φωτεινούλα μου! Ως τότε επιβάλλεται ημερήσια βάρδια στο κλουβάκι, συν τα υπόλοιπα!
Να είμαστε καλά, φιλενάδα μου κι ότι θέλει ο Θεός, θα γίνει!
Είμαι πολύ προσγειωμένη και ξέρω πως όλα απαιτούν σκληρή δουλειά. Τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα.
Αγωνίστρια της ζωής κι εσύ και το ξέρεις!
Φιλάκια πολλά πολλά και "Σ' Ευχαριστώ" για όλα! Ξέρεις εσύ!
Ήσουνα πρώτη στις ευχές κι αυτό λέει πολλά!
Κι εσείς ότι επιθυμείτε οικογενειακώς και ΟΛΟΣ ο κόσμος!
Εμάς, μας προέκυψε! Έτσι ξαφνικά!
Έχω κάνει τόσα επαγγέλματα, μα αυτό μου φαίνεται θα είναι το καλύτερό μου! Θα μάθω να λέω και το φλυτζάνι και ποιος με πιάνει!
Θα σε πω και την μοίρα σου, όταν έρθεις, μια και ήξερα την δική μου!

Αστοριανή είπε...

Κυκλαμινό μου,
Καλορίζικο, και σιδερένια!

Μαζί με το Πάσχα και την Ανάσταση, είθε ν' αναστηθούν κι οι ελπίδες!
και... θυμάσαι την εικόνα του Αη-Νικόλα, που σου χάρισε ο Καπετάνιος του αραγμένου πλοίου...
μήπως ήταν ένα "μήνυμα"... μια νέα άνοιξη, μια καινούρια "πόρτα"...
Είμαι σίγουρη, ο φίλος σας από κει ψηλά θα σας χαίρεται...
Σιγά-σιγά, θα δεις ότι θα πάνε όλα κατ' ευχήν.
Πάντως, τη δική μου και του Δημήτρη, την έχεις, την έχετε, μέσα από την ψυχή μας.
Χρόνια Πολλά λοιπόν, Καλή Ανάσταση
και... γρήγορα Καλή...σταδιοδρομία.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης,
ΝΥ

τα χνάρια είπε...

Γιώτα μου γλυκιά, να είστε καλά!
Σας "Ευχαριστώ" πολύ και τους δυο σας!
Για την εικόνα του Άγίου Νικολάου, Γιώτα μου, θα σας πω άλλη στιγμή. Η σύμπτωση είναι πως Νίκο έλεγαν και τον φίλο μας!
Το ξαναέγραψα: Μ' έχει μπερδέψει πολύ ο Μεγάλος Συγγραφέας της ζωής μου!Πολλές εκπλήξεις στην σελίδα 50 και πολλή θαλασσοταραχή!Το ένα κύμα πίσω απ' τ' άλλο. Ίσως είναι μια μεγάλη δοκιμασία. Τι να πω;
Σοκαρισμένη πολύ απ' τον τρόπο που άνοιξε αυτή η πόρτα...
Σφιγμένη, αγχωμένη και πολύ κουρασμένη.Μακάρι να μας βγει σε καλό! Ξέρω πως έχουμε "Προστάτες" που μας βγάζουν στον αφρό, μα πολύ τρέξιμο, Γιώτα μου!
Χθες έβγαλα 16ωρο κι ήρθα κι έπεσα ξερή!
Τώρα ξύπνησα!Κοιμήθηκα 4ωρίτσες και τώρα θα ξυπνήσω τον άντρα μου.
Έχω πλύνει κούπα και ποτήρι χθες, Γιώτα μου, τύφλα νά 'χουν οι λαντζέρησσες!
Κι ακόμα... έχω πολύ προικιό!
Εκείνο το Ελληνικόν "Δοξάστε με!" το έχει πάρει τ' αυτί σου;
Σε μένα ισχύει το "Ξεχάστε με!"
Δε βλέπω φως! Πάει η παρεούλα μας!
Ξέρω και τις δυο δουλειές και μ' έχουνε δίπορτο!
Γι' αυτό λένε, "όσα λιγότερα ξέρεις, τόσο το καλύτερο"!
Δήλωσα: Στην επόμενη ζωή θα είμαι άντρας και χαζός!
Γιώτα, μου πέσανε μαζεμένα είναι και οι γιορτές, εύχομαι να προλάβω να μαγειρέψω τουλάχιστον μαγειρίτσα! Εκτός αν μου στείλεις εσύ καμιά κατσαρόλα από κει!
Τι λες; Θα ξυνίσει;

τα χνάρια είπε...

Το ότι ο Νίκος εκεί ψηλά πράγματι χαίρεται, το κατάλαβα κι εγώ από κάποια "σημάδια". Η πλάκα είναι πως μας το λένε και οι συγγενείς και οι φίλοι του και οι πελάτες του!
Να μπούμε σε μια σειρά με το καλό Γιώτα μου, κι ελπίζω πως πράγματι θα πάνε όλα καλά!Θα βρούμε πιο ανθρώπινους ρυθμούς, γιατί πραγματικά έτσι, δεν αξίζει! Θα πάμε κι εμείς να του κάνουμε παρέα, πριν την ώρα μας! Ο Νίκος μόνο δούλευε και πραγματικά πήγε άδικα!
Τα λέμε, Γιώτα μου, με την πρώτη ευκαιρία πάλι!
Φιλιά σας και αγάπη!