Καλό ταξίδι, Νίκο...

Παγωμένος... παγωμένοι όλοι ακόμα απ' το ξαφνικό θάνατο του καφετζή Νίκου Κάρκα, ετών 58, το κέντρο του Βόλου.

"Καφενείον ο Νίκος"

"ΚΛΕΙΣΤΟΝ λόγω θανάτου"

Σοκ μεγάλο, ιδιαίτερα για τους φίλους.

Κι ο Ήλιος έλαμπε, Νίκο!
Και τα πουλιά, τέτοιο κελάηδημα δεν έχουν ξανακάνει!
Τόση "χαρά", Εκεί;

Σε λίγο έρχεται η Άνοιξη!...
Βιαστικέ! Ήθελες να την δεις πρώτος!

Πήγα μέχρι το ποδήλατο του Γιάννη.
Μέχρι κει φτάσαν τα πληγωμένα πόδια μου...
Δεν ήταν εκεί!
Κλέφτη! Μ' αυτό Έφυγες;



Ο φίλος σου ήθελε να περπατήσει... "να φτάσει ώς την Αγριά..." κι αυτός δεν ήξερε.
Τον άφησα. Είναι γερά προπονημένος, φοράει και καλά αθλητικά...

Εγώ, εδώ. Σχεδόν παράλυτη στα άκρα, από χθες. Πριν από σένα... Σκέψου σήμερα...

Ναι, πάντα η αιτία τα φτηνά παπούτσια και το απρόοπτο πολύ περπάτημα.
Βλέπεις, όταν προγραμματίζουν οι άνθρωποι, ο Θεός γελάει!...

Το μάθημα: Πάντα δεύτερα απαλά παπούτσια για τα έκτακτα, για κείνα που σκαρώνει ο Θεός.

Θα σου τραγουδήσω απόψε, Νίκο!Αν έπινα, θα ήμουνα μεθυσμένη από χθες.

Πάμε, Νίκο! Σε μια ώρα μπαίνει η Άνοιξη...

Υγ. Ευχαριστώ τον δημοσιογράφο 103 που με "ταξίδεψε" εκεί...