Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Οι φιλίες στο Facebook

Οι φιλίες στο Facebook

11 Φεβ 10 - 11:08

Ο Ρόμπιν Ντάνμπαρ (δίπλωμα φιλοσοφίας και ψυχολογίας από το Όξφορντ, phD από το πανεπιστήμιο του Μπρίστολ) μας εξηγεί με επιστημονικό τρόπο γιατί όσοι άνθρωποι δηλώνουν ότι έχουν πάνω από 150 φίλους στο Facebook, απλά ψεύδονται...

Διάβασα πρόσφατα μια συνέντευξη των Sunday Times, που με έκανε να διασκεδάσω, όπου ο Ρόμπιν Ντάνμπαρ, σήμερα καθηγητής εξελικτικής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του Όξφορντ, εξηγεί ότι δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερους από 150 φίλους (ανθρώπους που να ενδιαφερόμαστε γι’ αυτούς) στο Facebook ή οπουδήποτε αλλού. Είμαι στο Facebook 5 χρόνια τώρα, με έβαλε εκεί μια καλή μου φίλη, και εξαρχής ένιωθα δέος (ή ζήλια, αν προτιμάτε) γι’ αυτούς που είχαν 400 και 600 φίλους, έμοιαζαν να είναι πολύ πιο κοινωνικά επιτυχημένοι από μένα. Μετά από 5 χρόνια, κατάφερα να έχω 165 φίλους, αρκετά ικανοποιητικό νούμερο, αλλά αρκετοί από αυτούς τους 165 έχουν πάνω από 1000 φίλους!

Ο Ντάνμπαρ έγινε ευρύτερα γνωστός το 1993 όταν πρότεινε στην επιστημονική κοινότητα μια πρόταση που είναι γνωστή ως ο αριθμός Ντάνμπαρ και η οποία παρουσιάζει κατά τη γνώμη μου μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Ντάνμπαρ μελέτησε τα πρωτεύοντα θηλαστικά, κυρίως πιθήκους, για τους οποίους διαθέτουμε τόνους επιστημονικών διατριβών και σκέφτηκε να κάνει μια σύγκριση. Είναι γνωστό ότι τα πρωτεύοντα θηλαστικά συντηρούν ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς και αυτό το καταφέρνουν παρέχοντας, και δεχόμενα, εξυπηρετήσεις. Στην κοινωνία των πιθήκων, όπως και σε αυτή των ανθρώπων, ισχύει ο κανόνας: το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Δημιουργούνται στενές παρέες, κλίκες, οι οποίες συνεργάζονται ή αντιμάχονται άλλες παρέες δίδοντας πραγματικά κοινωνική υφή σε αυτό που συμβαίνει. Η παρατήρηση των επιστημόνων, πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων, είναι ότι ο αριθμός των ομάδων που σχηματίζονται σε μια κοινωνία πρωτευόντων θηλαστικών, είναι περιορισμένος. Αυτό συμβαίνει λόγω κατασκευής του εγκεφάλου, κυρίως του νεοφλοιού (neocortex) τον οποίο απόκτησαμε σχετικά πρόσφατα. Ένας πίθηκος δεν μπορεί να ανιχνεύσει πάνω από έναν ορισμένο αριθμό πιθήκων, πόσο μάλλον να κάνει σχέση μαζί τους. Ο αριθμός των φίλων που μπορεί να κάνει, είναι απόλυτα περιορισμένος.

Ο Ντάνμπαρ συνέκρινε τα πρωτεύοντα θηλαστικά με τον άνθρωπο και έβγαλε μια θεωρία που βασιζόταν σε επιστημονικές μελέτες του παρελθόντος που είχαν κυρίως να κάνουν με την κοινωνική συμπεριφορά πιθήκων και ανθρώπων. Μελέτησε κυρίως ανθρωπολόγους και παλαιοντολόγους και είδε ότι ο αριθμός 150, που έμελλε να γίνει ο αριθμός Ντάνμπαρ για τον οποίο σας γράφω σήμερα, επαναλαμβανόταν συνέχεια. Διάβασε για παράδειγμα, ότι ο αριθμός των κατοίκων ενός ανθρώπινου χωριού της νεολιθικής εποχής ήταν 150, ένας αριθμός που επαληθευόταν από πολλές μελέτες. Πότε απόκτησε ο άνθρωπος αυτό το πρόσθετο τμήμα του εγκεφάλου, υπεύθυνο γι’ αυτό το τόσο σημαντικό που ονομάζουμε συνείδηση; Ύστερα από περισσότερα από 100 χρόνια επιστημονικών ερευνών, λέμε σήμερα ότι τον απόκτησε, περίπου, πριν από 250.000 χρόνια, κατά τη διάρκεια της Πλειστοκαίνου. Ο Ντάνμπαρ μελέτησε εξαντλητικά τις μελέτες των ανθρωπολόγων και διαπίστωσε και πάλι ότι οι ομάδες των κυνηγών-συλλεκτών δεν ξεπερνούσαν τα 150 άτομα. Μελέτησε όμως και πολλά άλλα πράγματα, τα οποία παρέθεσε στη θέση του, όπως για παράδειγμα ότι η βασική ομάδα του στρατού των Ρωμαίων, όταν η Ρώμη ήταν υπερδύναμη, αποτελείτο από 150 άνδρες. Οι άνδρες ενός λόχου, για το πούμε με τη δική μας ορολογία, πρέπει οπωσδήποτε να διακατέχονται από δεσμούς φιλίας, όταν πολεμάνε μαζί. Είναι αυτονόητο ότι θα πέσεις στη φωτιά για να σώσεις τον αγαπημένο σου φίλο που κινδυνεύει από τα κοντάρια των εχθρών... Φαίνεται, πιο καθαρά ύστερα από τη συμβολή του Ντάνμπαρ, ότι ο αριθμός των προσώπων με τα οποία μπορούμε να έχουμε μια αποδεκτή κοινωνική σχέση δεν ξεπερνά τα 150. Πάνω από αυτό το νούμερο, οι φίλοι που έχουμε στο Facebook είναι κυριολεκτικά εικονικοί, δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση μαζί τους.

Ένιωσα να παίρνω το αίμα μου πίσω, ο αριθμός των φίλων μου στο Facebook είναι 165, ξεπερνάει μόλις λιγάκι τον αριθμό Ντάνμπαρ, άρα δεν είμαι μεγάλος επιδειξίας, όπως κάτι άλλοι που επιδεικνύουν 800 ή και 1000 ή και παραπάνω φίλους. Κοίταξα από περιέργεια τους φίλους που έχω στο Facebook και αναρωτήθηκα για πόσους από αυτούς ενδιαφέρομαι (αλληλογραφώ, στέλνω δωράκια, βλέπω τα βιντεάκια που μου στέλνουν) και συνειδητοποίησα ότο είμαι όντως επιδειξίας, οι πραγματικοί μου φίλοι είναι λιγότεροι από 10. Πλάκα έχει. Πέρα από την πλάκα, ο αριθμός Ντάνμπαρ δεν προκύπτει από τη συστηματική παρατήρηση των φιλικών σχέσεων που διατηρούν οι άνθρωπη στην εποχή μας, προκύπτει από παρατηρήσεις πάνω σε πιθήκους και από τη μελέτη προγενέστερων επιστημονικών εργασιών κι έτσι παραμένει ανοικτός σε αντιρρήσεις. Σε σχέση όμως με το Facebook, συμφωνώ απόλυτα, μικρούς ή μεγαλύτερους κοινωνικούς δεσμούς μπορούμε να έχουμε με πολλούς, η φιλία είναι όμως από τη φύση της δύσκολη, πιστεύω ότι είναι προνομιούχοι και τυχεροί όσοι έχουν πάνω από δυο-τρεις αληθινούς φίλους.

tags Facebook, ανθρώπινες σχέσεις, κοινωνιολογία, φιλία, ψυχολογία

6 σχόλια:

τα χνάρια είπε...

Οι απόψεις των άλλων, εκεί!
Οι δικές μου;
Τι να γράφω τώρα;
Έχω δουλειές να κάνω, πρωί πρωί!

Ἅ λ ς είπε...

xχαχαχα... πόσους φιλους εχεις;;
καλα εγω εχω 180.. κανα δυο τρεις δεκα μονο να μην ξερω προσωπο με προσωπο, αλλιως τους ξερω...

αλλα και παλι 150;; σιγα μην εχω τοσους φιλους.. που να αξιζουν βεβαια!
ενας... δυο.... αντε τρεις με το ζορι....
αλλο παρεα και αλλο φιλος!!

Ανώνυμος είπε...

θα απαντήσω με μία ατάκα από την εποχή των Παγετώνων Νο 3
"Ελα ,Ρούτι,Ρούντι Ρούντι χα,χα,χα .... πόσο μόνος είμαι !!!"

Έλλειψη φίλων είναι και το facebook και κάθε άλλη εκδήλωση επικοινωνίας μέσω υπολογιστή.

Τί ωραία θα ήταν να τα λέγαμε από κοντά σε ένα έστω και μικρό δωμάτιο με θέα την καρδιά μας!!!

Καλό βράδυ

τα χνάρια είπε...

Ειρηνούλα μου, μεγάλο κεφάλαιο! Στο φεις έχω 3000 επαφές. Όχι φίλους. Μπορούν να δουν την σελίδα μου κι εγώ τις δικές τους. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε σε ένα θέμα και να συναντηθούν οι σκέψεις μας για μια στιγμή, πέντε, δέκα. Αυτό δεν λέγεται φιλία.
Φίλος είναι αυτός που στέκεται δίπλα σου στις δύσκολες στιγμές, κι όχι αυτός που περιμένει να τρέχεις μόνο εσύ πίσω του, στις χαρές του και στις λύπες του.
Φίλος είναι αυτός που περιμένει εκεί που τον άφησες, (κι αφήνεις, όταν κουράζεσαι, γιατί απλά αδειάζεις)αλλά θα τρέξει κοντά σου μόλις μάθει την χαρά σου και κυρίως την λύπη σου.
Φίλος είναι αυτός που πονάει μέσα του για σένα και του λείπεις, όχι από συμφέρον, αλλά από την έλλειψη της επαφής και της αγάπης σου.
Φίλος είναι πολλά (ιδιαίτερα πράγματα για μένα) αλλά... είμαι λίγο εκτός...
Φιλάκια, Ρηνούλα μου!
Θα επανέλθουμε στο θέμα. Να 'μαστε καλά!

Φίλους με την έννοια του κολλητού, δεν είχα ποτέ μου.Κι αν είχα κάποιες εποχές, ήταν γιατί οι κολλητές κάτι είχαν να καλύψουν... και χρησιμοποίησαν το δήθεν, δικό μας κόλλημα. Κι όταν το έμαθα, ξεκολλήσαμε... όχι γιατί δεν ήθελα να τις καλύψω, αλλά γιατί δεν ήταν ειλικρινείς τουλάχιστον μαζί μου.
Έχω ανθρώπους που μ' εκτιμάνε πολύ, που θα ενδιαφερθούν για μένα, που θα χαρούν με την χαρά μου, που θα ρθουν με το λεωφορείο, μόνο για να με δουν για μια ώρα και θα φύγουν με το επόμενο, που θα μου σταθούν στα δύσκολα, ακόμα και που θα κεράσουν για μένα, που γελάνε όταν γελάω και κλαίνε όταν κλαίω, απ΄' όλες τις ηλικίες και τα φύλλα και ο καθένας απ' αυτούς, ξέρει κάτι περισσότερο προσωπικό δικό μου, όπως κι εγώ για κείνους.
Όσο για το πόσο φίλη είμαι εγώ στους άλλους, ξέρουν πως είμαι μοναχικός τύπος, ξέρουν ότι τα ενδιαφέροντά μου είναι διαφορετικά απ' τα δικά τους, ξέρουν όμως πως θα χαρώ με την χαρά τους και ανάποδα και θα είμαι εκεί μόλις νιώσω ότι με χρειάζονται.

Τι γράφω; Απ' την πόλη έρχομαι;
Είπα. Δεν επικοινωνώ με το περιβάλλον. Το μυαλό μου πετάει.
Σόρυ, Ειρηνούλα μου.
Λυπάμαι να σβήσω τόσα γράμματα!

τα χνάρια είπε...

Κοίταξα να δω τι έγραφα προχθές, που ήμουνα σα μεθυσμένη (μεγάλη διάρκεια είχε αυτό το "άποτο" μεθύσι - δεν πάει άλλο!αντοχές ΤΕΛΟΣ!)και είδα πως όντως... ήμουνα φευγάτη!Την ουσία δεν την έγραψα!

Έτσι μου ξέφυγες κι εσύ, ανώνυμε! Δεν είχα δει το σχόλιό σου!

Πού να χωρέσει τόσες καρδιές, ένα δωμάτιο, φίλε μου; Εμείς θέλουμε αλάνα!(Κι εγώ χιουμοριστικά γράφω)

Όχι! διαφωνώ! Το Φέισμπουκ, τα μπλογκ και γενικά το ίντερνετ, δεν σημαίνει για μένα έλλειψη φίλων! Με τίποτα!

Είναι η άμεση επαφή την ώρα που εσύ θες, στο θέμα που πάλι που εσύ θες να συζητήσεις.

Είναι η ανάγκη να γράψεις, να διαβάσεις, να μάθεις, να "δεις" τι προβληματίζει άλλους.

Πολλά είναι.
Πάντως όχι, το να βρεις φίλους!
Λόγω της ηλικίας μου, λόγω του ότι ανακατεύομαι με πολλά, λόγω το ότι άλλαξα πολλές δουλειές και πόστα, που άλλαξα πολλές γειτονιές, που ο άντρας μου έχει αλλάξει τόσες ομάδες, που έχουμε περίπτερο,(και άλλα τόσα) που είμαι ανοιχτός τύπος, ξέρεις πόσοι άνθρωποι με καλούν για καφέ, για τσίπουρα, να πάω σπίτι τους, να γνωριστούμε και να γίνουμε φίλοι;
Αμέτρητοι!
Έλα όμως που εγώ "κυκλοφορώ" τις νύχτες και όλοι κοιμούνται!
Άστο ανώνυμε! τα εσώψυχά μου θα βγάλω πάλι εδώ και καλά άρχισα και γράφω πάλι στο χαρτί, μη σας ζαλίζω κιόλας!
"Καλά" είπα;
Ξέρεις κανέναν που γράφει όταν είναι καλά;

Υγ. Δυο τα σκυλιά που κλαίνε απόψε!
Σε καλό τους!

τα χνάρια είπε...

Εκείνο που δεν ξέρω, είναι αν υπάρχει άλλος άνθρωπος που κουβαλάει την τρέλα την δική μου!

Πέρασα λούκι, είμαι υπό αναστήλωση σωματική και ψοχολογική, άυπνη και κουρασμένη και κάθομαι με τις ώρες εδώ!

Είναι που περιμένω και να ξυπνήσω τον άντρα μου! Να τον ξεπροβοδίσω να πάει στη δουλειά, σαν την γυναίκα του χωριού που δεν ξέρει από ισότητα των δύο φύλλων!

Πώς τα συνδυάζω όλα, δεν μπορώ να καταλάβω. Εδώ, φαινόμενο!

Κι αυτά τα σκυλιά!Τρομάζουν το φεγγάρι!