Μη με ξυπνήσεις πρωί πρωί

Το πρωτοάκουσα χθες και μου "έκανε", κάπως.

Θα ' ρθει, λέει, ο αστυνομικός της γειτονιάς να μου χτυπήσει την πόρτα (και θα το κάνει και συχνά!), για να δει αν είμαι καλά!

Θυμήθηκα κάποια χρόνια που τους φώναζα, όχι για μένα, αλλά επειδή γύρω μου γίνονταν "πάρτυ" και δεν έρχονταν!

Τώρα;

Τώρα θα μου χτυπάνε και την πόρτα;
Γιατί όχι;
Μια "Καλημέρα" του Θεού είναι!
Μα τι ώρα περίπου;
Θα με ξυπνάει κιόλας, γιατί κοιμάμαι και αργά;

Άντε και να ξυπνήσω, μα... Απόκριες έχουμε, τόσα γίνονται, κι αν ο φίλος μου ο αστυνομικός δεν είναι γνήσιος και θέλει απλά να με κλέψει πιο εύκολα, τι γίνεται;

Κι άιντε να είναι. Ένας μόνος;
Κι αν σε κάποιο σπίτι είναι μια τρελή παρέα μεθυσμένων (ή δεν ξέρω τι άλλο), τον δουν, πάρουν ανάποδες βλέποντας και μόνο την στολή, τότε τι γίνεται;

Ποιος εξασφαλίζει την σωματική ακεραιότητα του ενός;

Δεν ξέρω. Πολύ προβληματισμένη είμαι. Παράξενα μου ακούγονται κάποια πράγματα. Μήπως θα ήταν καλύτερα να μην τα ανακοινώνουν; Με πανικοβάλλουν ακόμα περισσότερο!

Ας τρέχουν τουλάχιστον εκεί που ακούν φωνές ή φασαρίες ή όπου τους καλούν και μετά μας λένε και "Καλημέρες" ή "Καληνύχτες!"

Το ξαναάκουσα και σήμερα και θα το ξανακούσω, όπως θ' ακούσω και τα παρατράγουδα όταν συμβεί. Δυστυχώς!

Έχουμε τόσες γειτονιές...
Που θα βρεθούν τόσοι αστυνομικοί;