Αν σου "κάτσει"...

Πολλές φορές πηγαίνω στις σελίδες των φίλων μου και λόγω έλλειψης χρόνου, φεύγω γρήγορα. Σε μερικούς δίνω το "παρόν", ανάλογα και τι ώρα είναι ή τι έχει στο πρόγραμμα το ξερό μου το κεφάλι ή και ανάλογα τι θα μου προκύψει στα έκτακτα. (Ού, πόσες φορές, γι' αλλού ξεκίνησα κι αλλού βρέθηκα!)

Την ΕΙΡΗΝΗ την γνώρισα τελευταία. Μ' εκφράζει πολύ αυτό το κορίτσι και μακάρι όλα τα παιδιά της ηλικίας της να σκέφτονται έτσι!
Να είναι γερή, να την χαίρονται οι γονείς της και "ΚΑΛΗ Επιτυχία" σε όλα τα όνειρά της!

Αν και πέρασαν μέρες, το μυαλό μου είχε μείνει σ' αυτή την ανάρτηση που η Ειρήνη μιλάει για την Τέχνη και τον Καλλιτέχνη κι απόψε "έκατσε" να το γράψω, γιατί τότε ήμουνα βιαστική, εκεί, στα σχόλιά της.

Έχω γύρω στην εικοσαετία περίπου που ψειρίζω το θέμα, όσον αφορά αυτές τις δυο έννοιες κι ακόμα δεν βρήκα άκρη. (Ούτε και θα βρω!)

"Τέχνη" για μένα είναι αυτό που μένει απ' το έργο ενός "δασκάλου", κι αν είναι τεχνίτης, τότε το έργο του θα είναι "Καλό" και θα παραμείνει, και τότε εκείνος θα ονομαστεί (στο πέρασμα του χρόνου και στην αντοχή του έργου του), "ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ"!

Κάποτε, οι δάσκαλοι στα Σχολεία μας, μας μιλούσαν για "Τέχνες" και "Τεχνίτες" και εμείς τους θαυμάζαμε με όλη μας την ψυχή! Δεν ξέραμε τίποτα περισσότερο για τη ζωή τους, μόνο το όνομα, βασικά βιογραφικά, σαν να ήταν δευτερεύοντα όλα τα άλλα και μέναμε στην ουσία που ήταν το έργο του. (Κι αν ακόμα δεν είχαμε τα μυαλά μας εκεί, π.χ, όπως εγώ, "κάτι" έμενε και "ρίζωνε" μέσα μας).

Τώρα...
Τώρα πολλά ακούω, ανοιχτά τα αυτιά μου είναι όσο ποτέ, λίγα μένουν.
Τώρα, οι εποχές άλλαξαν. Όπου και να στρίψεις "καλλιτέχνη" θα δεις, για "τέχνη" θ' ακούσεις.
Δεν ξέρω τελικά, αν είναι το: ότι η καλύτερη μόρφωση έχει βοηθήσει κόσμο να εκφραστεί περισσότερο ή αν η εποχή μας έχει ισσοπεδώσει πολλά.
Δεν ξέρω τελικά, αν ότι μου δείχνουν (κυρίως στην τι βι) είναι αυτό τέχνη ή είναι κάτι άλλο που μου το κρύβουν.
Δεν ξέρω τελικά, αν έπρεπε να μάθω κάποια περισσότερα πράγματα απ' την προσωπική ζωή κάποιων καλλιτεχνών, κι αν αυτό με επιρέασε αρνητικά και για τα έργα τους.
Ξέρω μόνο, πως των παλιών "Μαστόρων" τα έργα, και ο μύθος τους, παραμένει σταθερός μέσα μου, ότι κι αν μάθω! Δεν τα κλονίζει τίποτα και κανένας. Θα είναι πάντα εκεί ψηλά, στη θέση τους, γιατί κάτι είχαν να πουν, όχι μόνο σε μένα, αλλά σε όλο τον κόσμο!

Εκείνο που με στεναχωρεί αφάνταστα, είναι το σήμερα.
Σήμερα, λες και έγινε σεισμός, ένας ένας οι μύθοι μου, τα παραμύθια μου, μου πέφτουν στο κεφάλι.
Δεν ξέρω τι φταίει.
Σίγουρα εγώ που τους ανέβασα πολύ ψηλά και δεν τους κράτησα σε ένα χαμηλότερο σημείο, να τους προστατεύσω και να τους σιγουρέψω σε έναν επικείμενο σεισμό. (Π.χ. για τον Πασχάλη μικρή έκοβα φλέβες! Τώρα; Και για τον Πάριο έκοβα! Για κείνον, ευτυχώς ακόμα κόβω!)
Είναι γιατί εύκολα είπα κάποια πράγματα "Τέχνη";
Είναι θέμα προκατάληψης και καταβολών;
Δε ξέρω.
Δικό μου το πρόβλημα. (Τι δουλειά έχω εγώ με τις τέχνες και τους τεχνίτες; Αργά τους θυμήθηκα!)
Ξέρω μόνο πως, αν μ' αγγίξει ένα έργο, μ' έχει αγγίξει σίγουρα και μια γωνίτσα της ψυχής του τεχνίτη και αυτή τη γωνίτσα την κρατάω ζεστή.

Για να επανέλθω στην Ειρήνη και στην ανάρτησή της, ως άνθρωπος, θα ήθελα να ξέρω τις συνθήκες που γράφτηκε κάτι, την ψυχολογία, τις στιγμές, γιατί θα με βοηθήσει να μπω καλύτερα στο ρόλο του δημιουργού και να ανακαλύψω όλο και περισσότερα χώρο της ψυχής του.
Δε με νοιάζει το όνομά του.
Μα, κι αν το μάθω κι αυτό και με εκφράζει και η συμπεριφορά του ως Άνθρωπος, ακόμα καλύτερα!
Όχι σεισμός να γίνει, όχι το σπίτι μου να γκρεμιστεί, αυτός θα παραμείνει εκεί ψηλά στα κεραμίδια που θα είναι πάνω πάνω στο σωρό!...
και θα με χαιρετάει εμένα που θα είμαι σκεπασμένη κάτω απ' τα ερείπια...
κι εγώ θα χαίρομαι που τον "έσωσα" έχοντάς τον πάντα ψηλά!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση απ' το να σώζεται ο "Μύθος" σου!
"Το παραμύθι σου"!

Μα, αν είναι αλλιώς;...
"Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα"!
Πόσοι και πόσοι δεν "έκατσαν" στα μάτια μας, λόγω τηλεόρασης, ματαιοδοξίας, συμφερόντων, υπερβολικής προβολής και βάλε;
(Κι ήξεραν από Τέχνη!)
Νομίζω πως η Τέχνη στην εποχή μας είναι σαν το τυχερό λαχείο.
"Αν σου κάτσει..."
Έκατσε!

Υγ. Τυχερές οι νεότερες γενιές που θα μάθουν τι άντεξε στον χρόνο! Πραγματικά, αυτό θα ήθελα να το μάθω, όταν θα είμαι "φευγάτη"...
Να έχουν τηλεόραση άραγε, Εκεί;
Υγ. Και σ' αυτή την ανάρτηση μιλάω για την καλά προβεβλημένη και καλοπληρωμένη τέχνη, κι όχι αυτή που γίνεται από μεράκι ή που πραγματικά αξίζει! Για την άλλη μιλάω. Ούτε για τον Πασχάλη που λάτρεψα παιδί και παραμένει διαμαντένια η φωνή του και οι αναμνήσεις μου.
"Γι' άλλους τεχνίτες μιλάω". Για κείνουν που αντί να "χτίσουν" το δικό τους έργο καλύτερο, ισσοπεδώνουν τα πάντα γύρω τους.

Καλλιτέχνης θα πει:


Είναι μια άποψη. Υπάρχουν κι άλλες!