Επειδή δεν προλαβαίνω και πολλά γι' απόψε, αφού ευχαριστήσω ξανά τον Αντρέα, τον Σωτήρη, τον Ηλία, τον Στάθη, την Βαρβάρα, την Βάσω, τον Αλέκο, τον Γιάννη, την Ελένη, την θεία Θεανιώ, τα κορίτσια της και όποιον άλλον ξέχασα απ' την αγαπημένη Ζαγορά, (ξέρουν αυτοί το γιατί) πάω να φέρω λίγες φωτογραφίες, γιατί δε μ' αρέσει το μπλογκ μου να είναι γεμάτο γράμματα, ακόμα κι αν λένε: "Ευχαριστώ"!
Τα είπα προφορικά, τα έγραψα κιόλας εδώ, έτσι να υπάρχουν!
Που να βρουν άκρη τα παιδιά μου με τόσα ημερολόγια;
Ούτε εγώ δεν βρίσκω πια!
Έχουν δική τους ζωή να ζήσουν και όχι να διαβάζουν την δικιά μου!
Γι' αυτό πάντα θα ευγνωμονώ τα μπλογκ και ας με μαλώνουν κάποιοι λέγοντας ότι "με ξεμυαλίζουν", γιατί όλοι νομίζουν πως εγώ σερφάρω και κάνω χαβαλέ, μιλώντας μαζί σας!
Μόνο εσείς ξέρετε πόσο "απούσα" είμαι και εκτιμώ αφάνταστα όσους καταλαβαίνουν το "γιατί" και δεν θυμώνουν μαζί μου.
Λόγια ΣΤΟΠ.
Ελπίζω ότι η ουσία ειπώθηκε σε όλες τις αποψινές μου αναρτήσεις κι ότι δε θα "γελάει" η μέρα αύριο με τα καμώματα της νύχτας!
Πριν από 3 χρόνια
1 σχόλιο:
Εδώ! Δε ξαναγυρίζω πίσω!Θα κολλήσω πάλι!
Ήθελα να συμπληρώσω ότι έχω ένα κακό ελάττωμα. Μόλις γράφω, όπως γράφω στα πρόχειρα τετράδιά μου, έτσι γράφω κι εδώ, ενώ δεν πρέπει!
Πόσο μάλλον αν το "παίζεις" και συγγραφέας, κυρά Κατερίνα!
Μεγάλο κεφάλαιο κι αυτό! Όχι όμως γι' απόψε!
Έχω καιρό πια που δεν με απασχολεί
η εξωτερική εικόνα μου.
"Κακώς!", ουρλιάζει η Πέτρα! "Οι περισσότεροι σήμερα, μόνο γι' αυτό φροντίζουν"!
Ποιος την ακούει; Έχω καιρό που την έκανα πέρα, κι ας ξέρω πως θα την ξαναβρώ γρήγορα μπροστά μου!
Δημοσίευση σχολίου