Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Το ταξίδι της ζωής μας... με τρένο



Το ταξίδι της ζωής μας...

Υγ. Κλείνοντας το χ, δεν βλέπετε τις διαφημίσεις.

4 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Στις 11 του Νοέμβρη στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ είχα γράψει για τούτη το
Ταξίδι της ζωής μας. Ρίξε μια ματιά.

Σου εύχομαι μια υπέροχη μέρα!

τα χνάρια είπε...

Θα το δω, Στράτο μου, λίγο αργότερα, όμως, καθότι "το τραίνο μου σφυρίζει"!
Τα λέμε, μετά!
Φιλιά!

τα χνάρια είπε...

Ούφ, Στράτο, κάτσε να πάρω ανάσες, πρώτα!

τα χνάρια είπε...

Στράτο μου, έγραψα και στην ανάρτηση.
Το δικό μου τρένο ή τραίνο, τρέχει πολύ!
Δεν προλαβαίνω, ούτε καν, να χαιρετήσω φίλους! Αυτό δεν σημαίνει όμως, πώς δεν "έγραψαν" και πάνω μου και μέσα μου!
Σε όποια στάση κι αν κατέβηκαν, ανέβηκαν, θ' ανεβούν ή θα τα κατέβουν, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ίδιο σταθμό! Όλοι μας εκεί θα συναντηθούμε! Είτε με τραίνα δικά μας, ή άλλων, είτε με καράβια, είτε με πατίνι!
Όλα κύκλους κάνουν, γνωστοί, φίλοι, άγνωστοι, ακόμα και εχθροί, ξαναγυρίζουν, τα πάντα ρει!
Η δική μου ζωή έτσι είναι!
Κανένας δεν έφυγε ποτέ, εκτός από κείνους που Έφυγαν μακριά, μα κι εκείνους τους νιώθω καθε μέρα!
Είμαι 50 χρονών, στα 40 απόκτησα έναν μεγάλο εχθρό, άλλαζε δρόμο για να μη με βλέπει, κι ήρθε μέρα που μου ζήτησε τσιγάρα και κατανόηση... φυσικά!
Τι να λέμε, τώρα, Στράτο μου;
Βιβλία, τόμους, θέλουμε!
"Να είμαστε καλά όλοι μας", να λες και να ταξιδεύει όπου και όπως θέλει ο κόσμος γύρω μας! Είτε παρέα μας, είτε όχι, έτσι ζωντανεύει ο "χάρτης"!
Αλλιώς... δεν θα είχε νόημα η ζωή!
Σκέψου μόνο ένα τραίνο!
Φρίκη!

Φιλάκια! Εξηγήσεις σε νέα ανάρτηση!