Από φεις μπουκ

Litsa Theodorou: 13 Φεβρουαρίου στις 12:44 π.μ. Reply

Τα σπίτια…

Χτίστε με τη φαντασία σας ένα κιόσκι στην ερημιά, πριν χτίσετε ένα σπίτι μέσα στα τείχη της πόλης.
Γιατί όπως αγαπάτε το γυρισμό στο σπίτι σας το σούρουπο, έτσι κι ο οδοιπόρος που είναι μέσα σας αγαπά το μακρινό και το μοναχικό.
Το σπίτι σας είναι το μεγάλο σώμα σας. Ζει με τον ήλιο και κοιμάται στην ησυχία της νύχτας, κι ο ύπνος του δεν είναι δίχως όνειρα. Μήπως δεν ονειρεύεται το σπίτι σας; Κι όταν ονειρεύεται, δε φεύγει από την πόλη για να βρεθεί στα περιβόλια και τις λοφοκορφές;
Μακάρι να μπορούσα να μαζέψω τα σπίτια σας μέσα στη χούφτα μου, και σα σπορέας να τα διασκορπίσω στα δάση και στα λιβάδια.
Μακάρι οι κοιλάδες να ήταν οι δρόμοι σας, και τα πράσινα μονοπάτια οι αλέες σας, για να πηγαίνετε ο ένας στον άλλο μέσα από τα αμπέλια, και να έρχεστε με το άρωμα της γης στα ρούχα σας.
…
Και πείτε μου, τι έχετε μέσα σ’ αυτά τα σπίτια; Και τι φυλάτε πίσω από τις αμπαρωμένες πόρτες;
Έχετε ειρήνη, έχετε την ήσυχη ορμή που φανερώνει τη δύναμή σας;
Έχετε αναμνήσεις, αστραφτερά τόξα που συνδέουν τις κορυφές της ψυχής;
Έχετε ομορφιά, που οδηγεί την καρδιά από τα πράγματα που φτιάχτηκαν από ξύλο και πέτρα προς την ευτυχία;
Πείτε μου, έχετε αυτά τα πράγματα στα σπίτια σας;
Ή έχετε μόνο άνεση, και την ηδονή της άνεσης, αυτό το ύπουλο πράγμα που μπαίνει στα σπίτια σας σαν καλεσμένος, ύστερα γίνεται φιλοξενούμενος, και μετά αφέντης;
…
Το σπίτι σας δε θα είναι άγκυρα, αλλά κατάρτι.
Δε θα είναι λαμπερό κάλυμμα που σκεπάζει μια πληγή, αλλά βλέφαρο που προστατεύει το μάτι.
Δε θα μαζεύετε τα φτερά σας για να περνάτε από τις πόρτες, ούτε θα σκύβετε τα κεφάλια σας για να μην χτυπήσουν στο ταβάνι, ούτε θα φοβάστε να ανασάνετε για να μη ραγίσουν και πέσουν οι τοίχοι.
Και μ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια και λαμπράδα του, το σπίτι σας δε θα φυλά τα μυστικά σας, ούτε θα στεγάζει τις λαχτάρες σας.
Γιατί, αυτό που είναι άπειρο μέσα σας, κατοικεί στα δώματα του ουρανού, που πόρτα του είναι η πρωινή πάχνη, και παράθυρά του τα τραγούδια και η σιωπή της νύχτας.