Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Να, ένα ΣΚΟΛΕΙΟ!

Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου 2010

Πάντα ν΄ανταμώνουμε (2)

Η ανάρτηση αυτή αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης
και παρουσιάζει κάποιες -πρώτες-
κινούμενες εικόνες από τη γιορτή
για τα είκοσι χρόνια του σχολείου!



video

Μία μικρή γεύση από την ομιλία του Διευθυντή, κ. Δημήτριου Βάγια.
[αναφορά στην ιδρυτική ομάδα καθηγητών
και στο πρώτο κτήριο του σχολείου -που δεν το ξεχνάμε!-(Δοϊράνης και Μεγίστης)]


video

Breathless (κι εμείς ασθμαίνοντας διασώσαμε ένα μικρό μέρος της πολύ όμορφης παρουσίασης)
Έλενα, Κατερίνα, Δημήτρης, Μαρία: ένα άψογο σύνολο!


video

Είμαστε ακόμη ζωντανοί!!!
[Μαρία, Κατερίνα, τι παρουσίαση!, Αντρέα, τι έμπνευση!]


video

Τα είκοσι κεράκια μας!


Φυσικά το κλίμα των στιγμών δε μεταφέρεται.
Σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις που θα συμπληρώνουν το παζλ!


Τα σχόλιά σας παρακαλούμε στην προηγούμενη , βασική, ανάρτηση!

7 σχόλια:

τα χνάρια είπε...

ΛΙΛΑ, ήρθανε όλα!!!ΓΙΟΥΠΙ!!!

τα χνάρια είπε...

Δεν τολμάω ν' αλλάξω φόντο στα γράμματα, μη μου πετάξουν τα βιντεάκια! Πατώντας όμως στο λινγκ της ανάρτησης ή δίπλα στα μπροκρόλ, τσουπ και φτάσατε στην πηγή!

Ανώνυμος είπε...

Κυκλάμινο,

έχω δει αρκετές αναρτήσεις σου που αφορούν αυτό το σχολειό και το χω απορία.
Τί σχέση έχεις μ'αυτό;

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

Υ.Γ. Εάν είναι αδιάκριτη η ερώτηση ,συγνώμη.Απλή απορία το 'χω

τα χνάρια είπε...

Θα σου πω, Άγγελέ μου, αν και οι Άγγελοι όλα τα ξέρουν, κι εσύ διαλέγεις όποια απάντηση θέλεις:

Ήμουνα δασκάλα ή παιδί σ' αυτό το Σχολείο από προηγούμενη ζωή, αλλά δεν θυμάμαι λεπτομέρειες!

Ήταν το πρώτο Σχολείο που άνοιξε μπλογκ, γνωριστήκαμε επικοινωνούσαμε μ' αυτό απ' την γέννησή του (στην αρχή μόνο με τον Διονύση, μετά και με τους υπόλοιπους καθηγητές, αλλά και με τα άλλα τα Σχολεία που ήρθαν αργότερα)τους αγάπησα, με αγάπησαν, μαθαίνω απ' αυτούς, καμαρώνω γι' αυτούς, ελπίζω σ' αυτούς για ένα καλύτερο αύριο όλων μας!

Κι αυτά τα παιδιά, οι μαθητές, παρόλο που κάθε χρόνο είναι και καινούργια, σα να ' ναι γειτονόπουλα τ' αγάπησα, κι ας μη θυμάμαι τα ονόματά τους!
Μπορεί στο μέλλον ν' ανταμώσουμε (πχ. να γίνει κάποιος γιατρός, εγώ γριά και άρρωστη και να με γιατρέψει ένας απ' αυτούς! Ή κάποιος να γίνει Εφοριακός ή δικαστής και να με πιάσει για τις τόσες κλοπές και να με γλυτώσει!Ποτέ δεν ξέρεις! Γιατί νομίζεις εγώ αλλάζω τώρα στέκια;)

Ξέρω ότι το παρακάνω, μα... έτσι είμαι εγώ, αυθόρμητη! Μακάρι να είχα χρόνο να παρακολουθώ όλα τα Σχολεία και όλες τους τις αναρτήσεις, ακόμα και τα σχόλια! Τότε θα σας είχα ζαλίσει στην κυριολεξία!

Αφού σήμερα (που αλλάζω λίγο την διακόσμηση, για πρακτικούς δικούς μου λόγους), σκέφτηκα να βάλω το λινγκ μου με το "μάθε παιδί μου γράμματα", κάτω ακριβώς απ' τον τίτλο του κυκλάμινου, πριν τις αναρτήσεις και είπα: "Σύνελθε Κατερίνα, θα σε βαρέσουνε!"

Κοίτα να δεις τηλεπάθεια, Άγγελέ μου!

Θα έγραφα πάνω στο λινγκ:
"Εδώ το κούτελο", γιατί αριστερά έχω την καρδιά, η οποία μισή πήγε στα πόδια, αν είχε και δεξιά, πολύ θα με βόλευε!

Ότι αφορά Σχολείο και παιδιά το αγαπώ, Άγγελέ μου!
Το 6ο Καλλιθέας το έχω μια αδυναμία παραπάνω, επειδή το είδα απ' τα πρώτα του βήματα. Από μπουσούλισμα, ως τον Ήλιο του Ρίτσου!
Έχω και μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Διονύση που τον γνώρισα και ώς Άνθρωπο και είναι τόσο ξεχωριστός, μην την ψάχνεις!

Α, κάποιοι είπαν πως κολλάω δίπλα στα Σχολεία, για να κλέβω την δόξα τους! Κάτι απ' τον Ήλιο τους!

Μέσα κι αυτό! Αν δεν κλέψεις από Σχολείο, από που θα κλέψεις; Από Τράπεζα ή από Εκκλησία;

Διαλέγεις και παίρνεις, Άγγελέ μου!

Δεν έχω πρόβλημα εγώ! Όλες τις απορίες τις λύνω!Ρώτα με ότι θες! Νιώθω τόσο καθαρή και αγνή για όλα, ακόμα και για τα κλοπιμαία μου!

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες!

Εσύ, γιατί με αγαπάς, Άγγελέ μου;
Υπάρχει απάντηση;
Γιατί, αν δεν μ' αγαπούσες, δεν θα ήσουνα εδώ, όπως και να το πάρεις το σχόλιο, ακόμα και στην πιο αρνητική του πλευρά!

Κι εγώ, σ' αγαπάω, ανώνυμε! Άνοιξε μπλογκ, ενημέρωσέ με, ακόμα κι αν με βρίζεις, δίπλα μου θα σε βάλω!

Γράμμα έγραψα πάλι;
Βρε, που 'ναι οι φωτογραφίες μου;

Αστοριανή είπε...

...αυθόρμητη, "τρελο-λεβεντιά μου"
Γι' αυτό σ' αγαπώ!
Η καρδιά σου είναι τόσο μεγάλη που δεν υπάρχει θέση συγκεκριμμένη, για να χτυπά!
Σταματώ εδώ, γιατί άλλοι ...άγγελοι, ίσως θα πουν, ότι είμαι βαλτή!
Να είσαι πάντα καλά,
Υιώτα Στρατή,ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω να φτιάχνω μπλογκ .Οι άγγελοι δεν τα παν καλά με την τεχνολογία.
Για αυτό κι εγώ περιπλανιέμαι και αγαπώ τα blogs που αγάπη κι ένωση φέρνουν.

Εύγε για τα κλοπιμαία σου που γνώσεις φέρνουν.

Την καλησπέρα μου και ευχές για έναν καλό μήνα.

τα χνάρια είπε...

Δε λέει τίποτα κανένας, Γιώτα μου! Μη φοβάσαι!
Φιλάκια σου κι ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τα "παινέματα"! έτσι! χάιδευέ με, να παίρνω δυνάμεις!