Έφτασα και στα Εφτάνησα, βρήκα "Τούτον" τον παπά!

Προσόντα χειροτονίας...

Ήθελα, αλλά..

Είχα υπ΄όψη μου να κλείσω την περίοδο των Απόκρεω με μιά περιήγηση στα νησιά μας σχετικά με την γιορτή της Καθαρής Δευτέρας, τα Κούλουμα που λέμε, γιά να γνωρίσετε τα έθιμα . Απευθύνθηκα σε όλους τους φορείς των νησιών μας ζητώντας τους κάποιο λαογραφικό υλικό ή τουλάχιστον κάποιες πηγές που θα μπορούσα να ανατρέξω. Δυστυχώς γιά μιά ακόμη φορά αντιμετώπισα την πλήρη αδιαφορία τους, Ούτε μία απάντηση. Τα σχόλια δικά σας.
Γιά να κλείσουμε την περίοδο αυτή κάπως διασκεδαστικά επέλεξα μιά ακόμη εύθυμη ιστορία από το βιβλίο του αείμνηστου Χρήστου Βουνά: 2 ώρες με χορτάτα καφαλονίτικα γέλια.

Απολαύστε την.

Προσόντα χειροτονίας

Παπά «Τούτο» τον λέγανε στο χωριό του. Κι’ ήτανε ένας από τους πιό ενάρετους κι΄ευλαβικούς παπάδες της Κεφαλονιάς. Κι’ ο παπά...Τούτος κόντευε κι’ ο ίδιος να ξεχάσει την ονομασία του, ακούγωντας το πατατσούκλι, ο «Τούτος»
Κι΄αφού σε πολλούς προκαλούσε την περιέργεια να μάθουνε γιατί τα ζιζάνια του χωριού το ξαναβάφτισαν «Τούτο» ακούστε την ιστορία του.
Τσοπάνης ήτανε ο παπάς μας. Τσοπάνης φτωχός κι΄αγράμματος, αλλά ευλαβικός κι’ ενάρετος. Από παιδί δεν έλειπε από την εκκλησιά του χωριού του και σα μεγάλωσε και παντρεύτηκε, άφηνε τη γυναίκα του με το κοπάδι κι΄έτρεχε κάθε Κυριακή και γιορτή στην εκκλησιά τους να διαβαστεί σαν καλός χριστιανός.Έτσι αν και σχεδόν τελείως αγράμματος ήξερε όλα τα παπαδίστικα και τα ψαλτικά ανακατωτά κι΄απόξου. Γι’ αυτό και μόλις πέθανε ο γέρο παπάς του χωριού του, όλοι οι συχωριανοί του τον υποδείξανε στον Δεσπότη γιά παπά τους.

Ο Πανιερώτατος όμως είχε τις αντιρρήσεις του.
-Δεν έχει τέκνα μου τα απιτούμενα παρά της εκκλησίας προσόντα
-Μα και στην εκκλησιά μας από μικροπαίδι δεν λείπει, Πανιερώτατε, και τα Ευαγγέλια και τα Συναξάρια τα ξέρει όλα και κάτι καπακίζει κουτσοδιαβάζοντας!..
Αλλά ο Δεσπότης ήταν ανένδοτος πως του λείπανε τ΄απαιτούμενα παρά της «Μητρός Εκκλησίας....προσόντα»
Όλα τούτα οι συγχωριανοί του, τα είπανε στον μέλλοντα παπά «Τούτον» και ετούτος τους διαβεβαίωσε πως θα πάει μοναχός του στο Δεσπότη και....
-Μωρέ εμένα να με φτύσετε αν δεν με κάμει αμέσως ο Δεσπότης παπά σας. Μόλις του δείξω.... χειροπιαστά τα προσόντα μου.
Σα να το είχε δε και στην τσέπη του, που λέει ο λόγος, πως ο Δεσπότης μόλις θα τον αντίκρυζε, θα τον χειροτονούσε παπά, άρχισε ν΄αφήνει να μεγαλώνουν τα γένια του, τα μουστάκια του και τα μαλλιά του. Βρήκε δε και πούλησε το κοπάδι του, πιάνοντας δέκα κολλαριστά χιλιάρικα.
Την επομένη δε με τις ευχές όλων των συγχωριανών του καβάλλησε το γαϊδουράκι του και κατηφόρισε γιά του Δεσπότη κρατώντας στα χέρια του ένα φάκελλο λευκό από μπρος και από πίσω.
-Σου δώσανε γράμμα να πας στο Δεσπότη και το έχεις σίγουρο πως θα σε κάνει παπά, τον ρώτησε ο πρόεδρος καθώς τον αποχαιρετούσε.
Αλλά ο «Τούτος» τον κοίταξε πονηρά και του τόνισε.
-Μέσα σε τούτο το φάκελλο, πρόεδρέ μου, έχω κλείσει όλα μου τα προσόντα γιά παπάς.
Ο δε αθώος και απονήρευτος πρόεδρος σταυροκοπήθηκε με κατάνυξη αναρωτιόμενος.
-Μωρέ, τι διάολο προσόντα νάχει τούτος μέσα σε τούτο το φάκελλο αφού δεν έχει γράμμα ή μπιλλιετάκι του βουλευτή μας;
Κάποια στιγμή ο «Τούτος» φτάνει μπροστά στον Δεσπότη.
-Δεν δύναται τέκνον μου να γίνει τούτο, του δήλωσε κατηγορηματικά ο Σεβασμιώτατος.
-Μα Σεβασμιώτατε κι’ ηθικός και τίμιος και νοικοκύρης είμαι, αλλά και όλα τα ψαλτικά μας τα ξέρω απόξω.
-Δεν αρκούν τέκνο μου μόνο αυτά τα προσόντα σου και μην χάνεις τον καιρό σου άδικα.
Οπότε ο ήρωάς μας ξετρύπωσε από την τσέπη του το λευκό φακελλάκι
-Έχω και τούτο το προσόν ακόμα, Σεβασμιώτατε, ο κακομοίρης. Μελέτησέ το με την υπομονή σου και περνάω σε κάμμια ώρα να μου δώσεις την ευλογία σου και την οριστική σου απάντηση.
Και φιλώντας ευλαβικά το άγιο χέρι του ιεράρχη του, διακριτικά και σεβαστικά αποχώρησε, αφού του πασάρησε τον μαγικό φάκελλο. Μέσα στον οποίο είχε κλεισμένα τ΄αναμφισβήτητα της χειροτονίας του προσόντα. Ήτοι τα πέντε από τα δέκα κολλαριστά χιλιάρικα, που είχε πιάσει από την πούληση του κοπαδιού του και τα οποία μόλις αντίκρυσε ο Σεβασμιώτατος χαμογέλασε με ικανοποίηση, ψυθιρίζοντας με κατανυκτικότητα
-Μάλιστα. Με....τούτο μου φαίνεσαι άξιος γιά παπάς.
Την άλλη δε Κυριακή ανέβηκε στο χωτιό του και τον χειροτόνησε ενώ όλο το εκκλησίασμα αναφωνούσε άξιος και υπεράξιος
Μόνο που ο νεοφώτιστος άξιος, μόλις αποχώρησε ο Δεσπότης κι΄οι χωριανοί του τον καταφιλούσαν με σεβασμό και αγάπη μουρμούρησε χαμογελώντας στον πρόεδρο.
-Θυμάσαι πρόεδρε τι σου είπα;
-Αλήθεια παπά μου. Τι προσόντα είχες μέσα στο φάκελλο όταν τράβηξες γιά τον Δεσπότη;
Ο δε παπά «Τούτος» βγάζοντας από την τσέπη του τα άλλα πέντε κολλαριστά χιλιάρικα και κάνοντάς τα σα βεντάλια στο χέρι του, αερίστικε με δαύτα και του τόνισε.
-Άλλα πέντε από «Τούτα» μωρέ θεοπάλεβε πρόεδρε!
Και αφού...τούτο αποδείχτηκε σαν ατράνταχτο προσόν χειροτονίας για τον Δεσπότη λογικά και ευλαβικά οι συγχωριανοί του ξέχασαν τ’ ονοματεπώνυμο του παπά τους και τον βάφτισαν ο παπά….»Τούτος»

Αναρτήθηκε από Dennis Kontarinis στις 6:20 π.μ.