Κ.Ε.Π. Βόλου - (Ιάσωνος)

Χρωστάω ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" και τα θερμά μου "ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ" στα Κ.Ε.Π. Βόλου στην οδό Ιάσωνος.

Είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε και τα καλά, γιατί μας έχει φάει η μιζέρια, και ξεχνάμε να λέμε ένα "ΜΠΡΑΒΟ" στον καλό υπάλληλο, στο καλό γενικά, με αποτέλεσμα να μην πολλαπλασιάζονται τα καλά παραδείγματα και να επικρατούν τα κακά.

Πάντα το είχα κατά νου, αλλά κι αυτό, μέσα σε τόσα άλλα που ήθελα και θέλω να κάνω και να πω, παρέμειναν πίσω.

Σήμερα με αφορμή τα "καλά" της ημέρας, θυμήθηκα και τα Κ.Ε.Π.

Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα ανθρώπων, γιατί απλά δεν τα ξέρω. Όλοι οι υπάλληλοι είναι άψογοι και εξυπηρετικότατοι! Πιστεύω ότι τα Κ.Ε.Π. γενικά, έχουν βοηθήσει πράγματι πολύ κόσμο απ' το τρέξιμο της γραφειοκρατίας.

Τώρα τελευταία έχω πάει πολλές φορές.
Όλα ξεκίνησαν με το να αποδείξω μετά από 18 χρόνια ότι η μάννα "Έφυγε" και ότι "δεν είναι εδώ".
Έγιναν λάθη πολλά (γραφειοκρατίας κυρίως - αχ! αυτά τα λάθη!), μα μία κυρία προϊσταμένη, όταν της μίλησα ανθρώπινα, κατάλαβε και ανέλαβε μόνη της τη λύση του θέματος...

Όταν την βρήκε, μου έδωσε μάλιστα 5 αντίγραφα σωστά, ώστε να τα έχω στα χέρια μου προκαταβολικά, όταν μου ξαναχρειαστούν, για να μην "ταράζομαι" άλλο με το "αν, Εκείνη είναι εδώ, ή όχι"!
(Εγώ ξέρω πάντως, πως είναι πάντα παρούσα και δίπλα μου! Μόνο που δεν μπορώ να το αποδείξω...)

1) Ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" λοιπόν, στην ξανθιά κυρία, που αν και ξαναπήγα, δεν έτυχε να την ξαναδώ, ούτε και σήμερα που κουβαλούσα μαζί μου ένα απ' τα τελευταία βιβλία της μάννας (που ήταν στην βιβλιοθήκη μου και έσκισα μάλιστα και την πρώτη σελίδα, γιατί είχε γραμμένη αφιέρωση σε μέλος της οικογένειας... Της το είχα υποσχεθεί, δεν βρήκα την καλή κυρία και ήταν η μοίρα του να δοθεί σε έναν άλλον καλό κύριο, που θα γράψω παρακάτω. (Δεν πειράζει! Κάπου θα βρω κι άλλο ένα! Δεν μπορεί!)

2) Ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" και "Θερμά Συγχαρητήρια" πάλι στα ίδια Κ.Ε.Π., με την διαφορά ότι αυτά ανήκουν στην μελαχρινή κυρία, που όταν της μίλησα ιδιαίτερα και ανθρώπινα για το θέμα της Κυριακούλας, πήρε τόσο ζεστά το θέμα, και ανέλαβαν εκείνη και οι υπάλληλοι να βοηθήσουν στην μεγάλη γραφειοκρατία που αντιμετώπιζε ο Απτούλ και έτρεχα εγώ μαζί του ως διερμηνέας (παρόλο που ο άνθρωπος ξέρει Ελληνικά), για να καταλάβω και να βάλω σε μια σειρά την ουσία των προβλημάτων, ώστε να μη χάνεται άλλος χρόνος.
Σημείωση: Αν ο Απτουλ δεν είχε πάρει σπίτι του αυτό το κορίτσι, θα μιλούσαν σήμερα οι ειδήσεις για ένα παιδί με ιδιαίτερες ικανότητες που περίμενε να το φροντίσει ο νεκρός πατέρας του... ή η γραφειοκρατία άλλων Υπηρεσιών.
Ένα μεγάλο "Εύγε" λοιπόν και στην μελαχρινή κυρία που άγγιξα εύκολα το ανθρώπινο ένστικτο της μάνας μέσα της και ανέλαβε μόνη της την σκυτάλη στην λύση εγγράφων και προβλημάτων αυτού του παιδιού.

3) Ένα ακόμα "Ευχαριστώ" πάλι, σε μια μελαχρινή πάλι, άλλη κοπελίτσα, που με καθοδήγησε σήμερα και με "έστειλε" εκεί που με έστειλε... Εκεί βέβαια δεν βρήκα την λύση, βρήκα όμως την αρχή για ένα άλλο "Ευχαριστώ" που θα γράψω παρακάτω, αλλά βρήκα κι ένα απ' τα "Άλλα" που ακόμα παλεύω την μετάφραση... (Ξέρω όμως πως σύντομα θα μου δοθεί έτοιμη...)

Τρία λοιπόν μεγάλα μεγάλα "Ευχαριστώ" στα Κ.Ε.Π. Βόλου, στην οδό Ιάσωνος, από έναν απλό πολίτη, γιατί τα χρωστούσα, γιατί έτσι ένιωσα!