Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Ο Ουντέζε μας



Κι εδώ ο Ουντέζε μας!
Ο καλύτερός μου φίλος!
Πέντε χρόνια μεσ' το σπίτι μας...
Τρεις φορές με δάγκωσε!
Η μία άφησε βαθύ σημάδι, κυρίως μέσα μου.
Γι' αυτό τώρα μένει στους αγρούς.
Αυτό είναι το σκυλί μας!
Αν δεν με δαγκώσει αυτός, τότε ποιος;
Ήταν ο καλύτερός μου φίλος, μετά τον Έντουαρτ τον γάτο μας!
Τώρα, μου λείπει.
Ίσως και να του λείπω.
Τι σημασία έχει;
Ζει και χωρίς εμένα.
Ζω και χωρίς αυτόν.
Η ζωή συνεχίζεται...
Τρέχουμε κι εμείς στους αγρούς.
Έτσι πάει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: