Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Τίποτα δεν ξεχνάμε, μα προχωράμε μπροστά, Στράτο μου!

Πώς να ξεχάσεις...

.
* Πώς να ξεχάσεις τις γκρίζες μέρες...

όταν είναι αυτές που φέρνουν τη λάμψη του ήλιου;
.
* Πώς να ξεχάσεις τις ήττες...

όταν είναι αυτές που θα φέρνουν τις νίκες;
.
* Πώς να ξεχάσεις τα λάθη...

όταν είναι αυτά που δίνουν τα μαθήματα;

* Πώς να ξεχάσεις τη μοναξιά...

όταν είναι αυτή που σε κάνει να καταλάβεις τους φίλους;
.
* Πώς να ξεχάσεις τις αναποδιές...

όταν είναι αυτές που σε μαθαίνουν να ονειρεύεσαι;
.
* Πώς να ξεχάσεις τις στεναχώριες...

όταν είναι αυτές που έκαναν την τύχη σου ν’ αλλάξει;

* * *

Μη δίνεις ποτέ εξηγήσεις…
Οι φίλοι σου δεν τις χρειάζονται.
… και οι εχθροί σου δεν θα τις πιστέψουν…

Μηθυμναίος

32 ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΑ

3 σχόλια:

τα χνάρια είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση!
Οι φίλοι καταλαβαίνουν, Στράτο μου! Δεν χρειάζονται εξηγήσεις! Όλοι μας έχουμε τα ζόρια μας...
Προχωράμε όμως, όλοι μαζί, σα μια γροθιά!
Φιλιά σου, και δεν χασομεράμε γιατί χαθήκαμε! ανακατεύτηκα με πολλά. Τι να εξηγώ;

Δεν ήρθε και ο Άγγελός μου, να του πω για κείνο το βιντεάκι με τον Μάνο Κατράκη!

Ἅ λ ς είπε...

πραγματικα πανεμορφο!!!!

τα χνάρια είπε...

Ξέρω τι κλέβω εγώ, Ειρήνη μου!
Συλλεκτικά κομμάτια!