Με ρίξανε...

Σήμερα δεν ξύπνησα καλά. Ήταν μια περίεργη μέρα. Όσο και να θέλεις να κρατήσεις μια καλή, σταθερή διάθεση, δεν γίνεται! Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα σου την σπάει, που θα σε χαλάει, που θα σε ρίχνει, που θα σε μελαγχολεί, που θα σε νευριάζει.

Νωρίτερα έψαξα να βρω τι ήταν αυτό που μου χάλασε πιο πολύ την διάθεση σήμερα.
Τα ζύγιασα... που λένε.
Είδα πως η ζυγαριά έγερνε προς το αγαπημένο μου καράβι (τόσοι τόννοι! Πώς να μη γείρει κατά κει;) που έμεινε πια και από θέρμανση, αυτές τις παγωμένες μέρες και νύχτες. Σκέφτηκα το πλήρωμά του (όχι μόνο σήμερα, απλά σήμερα ήρθε ξανά ο καπετάνιος και έμαθα περισσότερα) και λυπήθηκα που είμαι τόσο μικρή και φτωχή και δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο.

"Υπομονή", λέει, "ως το Σάββατο. Θα μάθουμε!"

Μετά... η ζυγαριά έγειρε και προς Ζαγορά.
"70 πόντους, ένα μέτρο, 50 πόντους", έπαιζε το χιόνι στο μέτρημα από τηλέφωνο σε τηλέφωνο κι από αγαπημένη φωνή, σε αγαπημένη.
Δεν κόλλησα στους διαφορετικούς πόντους που έλεγε ο καθένας τους. Δε με ένοιαζε. Και 10 πόντοι να ήταν, εμένα μου έφταναν.
"Τώρα άρχισαν και στάζουν και οι σκεπές! Εκεί, να δεις κρύσταλλα!" μου είπε η Ελένη.
Μόνο που δεν έκλαιγα απ' την στεναχώρια που θα τους χάσω.
Μόνο που δεν έκλαιγε εκείνη, για το πόσο αυτό το χιόνι έχει δυσκολέψει τη ζωή της.
"Σε καταλαβαίνω..." της είπα, αλλά τις πρότεινα αν θέλει να αλλάξουμε και θέσεις!
"Ευχαρίστως!" είπε εκείνη.
"Έλα..."
"Θα έρθω!"
"Να κάτσεις στ' αυγά σου! Μια χαρά είστε εκεί στον Βόλο!"

Κοίτα να δεις!

"Μα, γιατί κάνεις έτσι για το χιόνι;" με ρώτησε το άλλο Λενάκι.
"Γιατί έχω πολλά χρόνια να το χαρώ. Βάλε 78 -79".
"Γιατί; Αφού χιόνισε και στον Βόλο!"
"Α, αυτό δεν το μετράω..." της είπα.
"Α, κατάλαβα!" συμπέρανε εκείνη. "Εσένα σου έλειψε το χιόνι ειδικά της Ζαγοράς!"

Τι να πω; Είπα: "Ναι!" Συμφώνησα σα χαζό και με απόδειξη... που λένε.

Άλλο που με χάλασε σήμερα, είναι κάτι χαζά όνειρα που επιμένουν και ξυπνάω τρομαγμένη.
"Ας τα πάρει το ποτάμι!Μακριά! Στα όρη στα βουνά, όπου δεν υπάρχει άνθρωπος!"

Εκεί που προσπαθούσα ν' ανοίξω το μάτι, να ξεφύγω απ' τα όνειρα που φέρνει ο ύπνος, (και τα άτιμα μου βγαίνουν!) θυμήθηκα τα κυκλάμινα.
Χαζοκοιμισμένη ακόμα, έκανα τη σκέψη, μόλις πάω στο χωριό, να πάω να ψάξω εκεί που βρήκα τ' Αυγουστιάτικα πέρσι και φέτος, να δω, μπας και είναι ακόμα ξύπνια!
Αστραπιαία θυμήθηκα το χιόνι. Τα φαντάστηκα σκεπασμένα κάτω απ' το χιόνι. Για δευτερόλεπτα το μίσησα. Για δευτερόλεπτα με φαντάστηκα να σκάβω με τα χέρια, για να τα βρω.

Μετά άνοιξε και το άλλο το μάτι, σηκώθηκα.

Πολύ αργότερα, είδα ότι μια φίλη απ' την Σύμη, απ' το Φεισμπουκ, μου χάριζε νησιώτικα κυκλάμινα!
Μου έδινε και συνταγή για μαγείρεμα!
Ήξερα ότι τρώγονται, αλλά εγώ δεν ξέρω αν θα τα έτρωγα ποτέ!
Πόσο μάλλον φάβα!
Ευχαριστώ, Χλόη μου, πολύ, για τα ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΡΙΑ!
Άκου πως τα λένε εκεί, τα κυκλαμινάκια μου!

Μου λείπουν, ναι, πολύ, και της Ζαγοράς τα χιόνια και τα κυκλάμινα!

Αυτά νομίζω είναι τα κυριότερα που με έριξαν σήμερα. Τα άλλα όλα, τα ξεπερνάω.

Εδώ η συνταγή της φίλης, αλλά με το μαλακό! Μην αρχίσετε και τρώτε και λουλούδια!
Τι θα μείνει να στολίζει τον τόπο μας, αν τα φάμε κι αυτά;

Η Chloe Leria Λεριά συνταγή για τα ντολμαδάκια.. = 2 φλυτζ. φάβα μισοβρασμένη και σουρομένη . -1 μεγάλο κρεμύδι ψιλοκομένο -1 φλυτζ. ρύζι - 1 φλυζ. λάδι -λίγη ψιλοκομμένη φλούδα πορτοκαλιού -αλάτι - πιπέρι - φύλλα κυκλάμινου ( γύρω στα 100 ) η υπόλοιπη διαδικασία όπως τα κοινά ντολμαδάκια .

kκλαμινα

Από:Chloe Leria Λεριά

Φωτογραφίες:5

9 ώρες πριν · Σχολιάστε · · View Feedback (5)Απόκρυψη Ανατροφοδοτήσεων (5) · Κοινοποίηση

Υγ. Όχι! Χιονισμένο Πήλιο σε φώτο, μόνο αν δουν τα ίδια τα ματάκια μου! Το έταξα στον εαυτό μου!