Τρία σε ένα

Θα κάτσω σπίτι τραγουδούσα χθες το βράδυ μαζί με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και ήμουνα όλο χαρά με τη λιλά παντόφλα και το χουχούλιασμα μέσα στο σπίτι!
Ξεπροβόδησα όλο χαρά τον άντρα μου, "Καλά να περάσετε!" του είπα και δεν είχα και κανένα πρόβλημα όσο κι αν αργούσε!
Είχα το πεδίο ελεύθερο να χωθώ μέσα στα χαρτιά μου και στο ίντερνετ, χωρίς διακοπές!
Τι χαρά, μεγάλη!!!

Δεν πρόλαβα να το πω, να 'σου και χτυπάει το τηλέφωνο!
Και κάτι έλεγε ο Λουκιανός τραγουδιστά, ότι θα κλείσει τα τηλέφωνα, αλλά εγώ δεν πρόλαβα, αν και για την οικογένειά μου, και μόνον, πάντα υπάρχει ένα νούμερο ανοιχτό!
Αυτό, δα, έλλειπε!

Κι ήταν Εκείνος, που λέτε!
Ο Άνθρωπός μου!

"Τι έπαθες;" τον ρώτησα τρομαγμένη.
"Καιτούλα μου γλυκιά, ντύσου, στολίσου, γίνε όμορφη, σε μισή ώρα έρχομαι να σε πάρω!"
"Σε μισή ώρα και γίνε όμορφη", άμα δεν είσαι εκ γενετείς, τρέχα γύρευε! Εδώ και στα κομωτήρια, το θέλεις το 8αωρο!
Τέλος πάντων, δεν κόλλησα στην ομορφιά, ούτε και τσίμπησα σ' αυτό.
"Τι έγινε; Εσύ δεν είπες ότι θα είστε μόνο άντρες;"
"Είπα, αλλά εσύ είσαι εξαίρεση!"
Το ήξερα! Δεν το ήξερα; Μια ζωή στις εξαιρέσεις ήμουνα εγώ! Τώρα το μάθαινα;
"Θα 'ρθεις σαν δημοσιογράφος στη θέση του Χριστόφορου, γιατί αρρώστησε η γιαγιά και είναι στο Νοσοκομείο και μείναμε από δημοσιογράφο!"
Τώρα τι να του πω; Πρώτα απ' όλα ρώτησα για την γιαγιά που τόσο αγαπάω!
"Κάτι απλό!" μου είπε.
"Μακάρι!"
"Ε, δεν υπάρχει άλλος;"
"Τώρα; Τελευταία ώρα; Που να τον βρω; Οι άλλοι είναι μαζεμένοι εκεί και μας περιμένουν για να κόψουμε την πίττα!"

Τι να του πω τώρα, άλλο από "εντάξει";
Ότι, " εσένα και τον Χριστόφορο περιμένουν και όχι εμένα;"
Ότι, "εγώ δεν κατέχω γρι από μπάλα;"
"Άντε, θα βγάλεις και φωτογραφίες!"

Τώρα μάλιστα!
Να 'τος ο δικός μου που θυμήθηκε τα μεράκια μου απόψε!
Να και δημοσιογράφος, να και φωτογράφος, να και τα πτυχία!
Ποιος τη χάρη μου!
Δεν έφερα καμία αντίρηση όμως, γιατί ήξερα πως πράγματι ο άντρας μου χρειάζοταν την βοήθειά μου κι έπειτα, δεν είμαι ο τύπος που του χαλάω εύκολα χατήρια. Πόσο μάλλον απόψε, που είχε αναλάβει να παρευρεθεί στην παρέα και δημοσιογράφος!

(Είδες άντρα μου που η γυναίκα σου είναι παντός καιρού; Και δημοσιογράφος και φωτογράφος! Μη μου ξαναγκρινιάξεις λοιπόν, γιατί αλίμονό σου!)

Κοίταξα την μηχανή μου. Αφόρτιστες και οι δυο οι μπαταρίες μου!
Κάρτες γεμάτες από άλλες μέρες!
Μια καινούργια μικρούλα μηχανή, ακόμα μεσ' το σακουλάκι! Ούτε που πρόλαβα να μάθω να την χειρίζομαι!

Δεν ήξερα κατά που να κάνω!
Όμορφη να γίνω ή να έχω τουλάχιστον εξοπλισμό, μη γίνω ρεζίλη και πάνε χαμένοι οι τζάμπα τίτλοι που μου έδινε απλόχερα ο άντρας μου;

Τελικά, κάτι κατάφερα!
Έβγαλα ασπροπρόσωπο τον άντρα μου, οι 19 παρόντες άντρες "χάρηκαν που έδωσα" λέει, "άλλη νότα στην βραδιά τους", κι εγώ χάρηκα που βρέθηκα σε μια μεγάλη παρέα αντρών και τώρα ακόμα που άδειαζα και δούλευα τις φωτογραφίες, χαμογελούσα νοσταλγικά, κιόλας!

Μα 4 ώρες πέρασαν από τότε!
Κι όμως, έγινε κιόλας χθες!

Αγαπημένη ΟΜΑΔΑ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΒΟΛΟΥ (που ακόμα ψάχνετε το όνομα, θα το βρείτε, μη βιάζεστε! θα κάνουμε και βαφτήσια!)

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!

Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε με τόση αγάπη στην αντρική παρέα σας!
Δική μου η τιμή και η χαρά!

Δίνω ένα στίγμα για όσους περίμεναν "το πρωινό φύλλο", ότι η καλή δουλειά αργεί να γίνει κι ότι, αφού έτσι προέκυψε, στο blog της ΑΝΗΦΟΡΑΣ (δηλαδή εδώ) θα παρουσιάσω την αποψινή βραδιά.
Συντονιστείτε και ΥΠΟΜΟΝΗ!

Η ώρα πήγε 5 και 36, εσείς οι περισσότεροι κοιμάστε, ο άντρας μου ήδη βρίσκεται στη δουλειά, κι εγώ πρέπει να πάω για λίγο ύπνο, γιατί αύριο, λέει, "παίζει διαιτητής" και πρέπει να δουλέψω για πάρτη του!

Ούλα για πάρτη σου άντρα μου!
Έναν σ' έχω!