Ο χαβαλές του καφενείου 2

"Πωλούντα αυγά!" είπε με σοβαρό ύφος ο Κυρ Κώστας, σπάζοντας τη σιωπή.
"Τι αυγά;" πετάχτηκε κάποιος.
"Αυγά! Τι αυγά; Κοτίσια και παπίσια!"
"Πού τα βρήκες;"
'Τα γένν'σι η γ'ναίκα μ! Άκου που τα βρήκα!"
"Καλά, έχ'ς κότες; Τόσο καιρό, γιατί δεν μας είπες τίποτα;"
"Τι να σας πω; Αφού δε γεννούσαν. Τώρα γένν'σαν. Γέμ'σα ένα καλάθ' και δεν έχω τι να τα κάνω!"

(Κυρ Κώστα, αργεί το Πάσχα;)

"Φέρι μ' τότε!"
"Πόσα; Καμιά σαρανταριά;"
"... Φέρε!" είπε ο Νίκος.
Αναρωτήθηκα, τόσα αυγά τι θα τα 'κανε, αλλά δεν μίλησα, ούτε και παρήγγειλα, γιατί είχα ήδη πολλά στο ψυγείο.
"Φέρε και μένα!" είπε άλλος και άλλος.
Άλλος 5, άλλος 10, μια χαρά ξεπούλησε ο Κυρ Κώστας!

"Καλά! Που τις έχ'ς; Στου σπίτ';"
"Καλά! δεν έχω εγώ χτήμα;"
"Πόσες έχ'ς;"
"Δεν έχω πολλές, αλλά κι αυτές θα τις σφάξω τώρα. Έχω ένα κόκορα, τσ ξιπουπούλιασε! Φτερό δεν έχουν!"
"Μη τις σφάξεις κυρ Κώστα!" πετάχτηκα εγώ. "Θα ξαναβγάλουν φτερά!"
"Πότε; Στην κατσαρόλα;"
"Ε, τότε σφάξε τον κόκορα!'
"Τρεις έσφαξα! Ένας έμεινε! Αυτός! ... αλλά δε χορταίν' ρε παιδάκι μ'! Τσ' ρήμαξι τσ' κότες! Πληγές τσ' έκανε! Δε χορταίν'!"
"Ε, τότε, δέσ' τον, ρε Κώστα!" πετάχτηκε σοβαρός ο Νίκος.
Ε, εκεί πεθάναμε στα γέλια, με την ατάκα του Νίκου!
Δεμένο κόκορα κανένας μας δεν είχε φανταστεί!

"Όχ', δε θα τον δέσω. Θα κάνω κάτ' καλύτερο! Αύριο θα τσ πάω στον κτηνίατρο να τσ κάνει στήρωση και να μ' δώσει κανένα φάρμακο να τσ ρίξω, μπας και ξαναβγάλουν φτερά"!

Γέλιο, χαμός!
"Τον κόκκορα να πας! Αυτόν!..."

Αυτόν! Αυτός φταίει για όλα, κυρ Κώστα μου!

Μετά μου έδειξε την εφημερίδα που έγραφε για κείνον, αλλά εκείνη την ώρα βιαζόμουνα και δεν το διάβασα. Αν το είχα διαβάσει, θα του έλεγα να κόψει αποδείξεις για τ' αυγά που θα πούλαγε από τις ξεπουπουλιασμένες κότες.

Είπαν κι άλλα. Αν έχει δίκροκα αυγά, αν έχει μονόκροκα, αν βγάζουν πουλάκια, πως είναι τα παπίσια, αν είναι νόστιμα, άδειος να είσαι να κάθεσαι παρέα τους και άδειος για να γράφεις τα αστεία τους.

Να είσαι καλά, κυρ Κώστα και όλη η παρέα εκεί!

Υγ. Ότι άλλο θυμηθώ, το γράφω άλλη στιγμή.

Το νο 1 εδώ