Μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις μιαν άσπρη μέρα!

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Τι είπε ο Μανώλης Γλέζος

Σε ένα μέσο που δεν θα περίμενε κανείς, το ραδιόφωνο του "e-Rock.gr", επέλεξε να μιλήσει ο Μανώλης Γλέζος, 18 ημέρες μετά το χτύπημα των δυνάμεων καταστολής της "Δημοκρατίας" του Πα.Σο.Κ. εναντίον του.

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, αποφασίζοντας να απευθυνθεί στη νεολαία, τη Τρίτη 23 Μαρτίου άνοιξε το σπίτι του, υποδέχτηκε τον δημοσιογράφο Αντώνη Κουμιώτη και on camera, πλέον, εξαπέλυσε τα δικά του "πυρά" προς κάθε στοχευμένη κατεύθυνση.

Απάντησε, διερωτώμενος, στον Θεόδωρο Πάγκαλο και στην ερώτησή του, για το τί γύρευε στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Μίλησε για την υπάρχουσα οικονομικοκοινωνικοπολιτική συγκυρία και χαρακτήρισε την κυβέρνηση του Πα.Σο.Κ.

Ερωτηθείς, είπε την απόψή του για την σύλληψη του νεαρού καθηγητή φυσικής αγωγής Μάριου, τον οποίο και επισκέφτηκε στις φυλακές Κορυδαλλού, για τις συνέπειες της κρατικής δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, για τη τρομοκρατία, τους κουκουλοφόρους, για τον Αλέξη Τσίπρα, την Αριστερά και τον ρόλο της, ακόμα και για τον Αντώνη Σαμαρά.

Την οπτικοποιημένη μορφή της συνέντευξής του, που μεταδόθηκε στην πρώτη εκπομπή του Αντώνη Κουμιώτη, με τίτλο "ΤΟ ROCK ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ" στο ραδιόφωνο του "e-Rock.gr", τη Μεγάλη Τρίτη 30 Μαρτίου στις 16.00, μπορείτε να δείτε, πατώντας play, στον Video Player... εδώ... http://www.e-rock.gr/site/main.php?Cat=2&pnum=&articleid=1424

ΙΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ “KABULI KID” ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΦΙΛΙΠ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010, ΩΡΕΣ: 18:30, 20:30, 22:30, ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ.

Την Κυριακή 28 Μαρτίου το βραδάκι, μια μητέρα περνούσε με τα παιδιά της από το σημείο που εξερράγη άλλη μια βόμβα στην Αθήνα. Αυτή τη φορά ήταν στα Πατήσια. Ο γιος της, 15 χρόνων, σκοτώθηκε, διαμελίστηκε. Η κόρη, 10 ετών τραυματίστηκε, τυφλώθηκε. Η μάνα δεν φέρει τραύματα στο σώμα της. Αυτή τη φορά, τα θύματα ήταν Αφγανοί....

Αυτή τη φορά, η συζήτηση στο facebook, ο θυμός κι η ντροπή μας για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κατέληξε στην απόφασή μας να ζητήσουμε μια έμπρακτη συγγνώμη, σαν Έλληνες πολίτες, από τους ανθρώπους που η ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή, έγινε θάνατος, αναπηρία και απώλεια.

Την Παρασκευή 9 Απριλίου 2010, στον κινηματογράφο ΦΙΛΙΠ (οδός Θάσου 11 , τηλ: 210-8612476) θα προβάλλουμε την ταινία KABULI KID σε τρεις παραστάσεις 6:30μμ, 8:30μμ και 10:30μμ. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Θα είμαστε όλοι όσοι συμπονούμε εκείνους που γίνονται, ξαφνικά, αποτροπιαστικές πρωτοσέλιδες ειδήσεις.

Όποιος επιθυμεί, θα μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά στο ποσό που συγκεντρώνουμε σαν μια υλική συμπαράσταση στην οικογένεια της κυρίας Ζάχρα Νατζαφί.

Η ταινία και ο κινηματογράφος προσφέρονται, αντίστοιχα, από τις εταιρείες ΠΕΓΚΥ ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ- P.C.V. A.E. και ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ, ανοίγοντας μια συμβολική αγκαλιά στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.

Αυτήν την αληθινή αγκαλιά ανοίγουμε, όλοι μαζί, απλά και ανθρώπινα.

Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη
Δημήτρης Σπύρου
Ρίτσα Μασούρα
Αρετή Καλεσάκη
Στράτος Σαφιολέας
Γιώργος Καραχάλιος
*Σημ.Παρακαλώ, συμπληρώστε τα ονόματά σας, οι φίλοι τουfacebook

Λίγα λόγια για την ταινία
KABULI KID ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ, Μια ταινία P.C.V. A.E.

Πώς τα βγάζεις πέρα όταν βρίσκεσαι μόνος σ’ ένα ταξί στους δρόμους της Καμπούλ, και είσαι μόλις 6 μηνών άνθρωπος?

Σκηνοθεσία: Barmak Akram
Σενάριο: Barmak Akram & Jean Claude Carriere
Ηθοποιοί: Hadji Gul, Valery Shatz, Helena Alam
Μουσική: Barmak Akram
Διάρκεια: 97’
Υπόθεση
Καμπούλ σήμερα. Η πόλη πασχίζει να συνέλθει μετά από 25 χρόνια πολέμου. Στο ταξί του Κάλεντ μπαίνει μια γυναίκα με το μωρό της. Το πρόσωπό της είναι κρυμμένο πίσω από τη μπούργκα. Παζαρεύουν την τιμή, τα βρίσκουν, φτάνουν στον προορισμό της, πληρώνει, φεύγει. Ο επόμενος πελάτης, βρίσκει στο πίσω κάθισμα το μωρό, παρατημένο. Παρατάει ο Κάλεντ το ταξί και τρέχει να την προλάβει, με το μωρό στα χέρια. Εκείνη έχει χαθεί ανάμεσα στο πλήθος και στις μπουργκοφόρες συμπατριώτισσές της. Μένει σύξυλος μ’ ένα αρσενικό μωράκι έξι μηνών. Ρωτά φίλους και γνωστούς τι πρέπει να κάνει. Πηγαίνει πίσω στο σημείο απ’ όπου την παρέλαβε. Μάταια. Πηγαίνει στην Αστυνομία, σε Ιδρύματα, στα τηλεοπτικά κανάλια. Μάταια. Η μάνα είναι εξαφανισμένη, κι αυτός, ένας μεροκαματιάρης ταξιτζής με γυναίκα και τρεις κόρες, νιώθει υπεύθυνος για αυτό το εξάμηνο αγοράκι.

Μια χαοτική, αστεία, περιπλάνηση σε μια πόλη που προσπαθεί να επιβιώσει, να συνεχίσει να ζει. Αιχμηρή, πλούσια σε δράση και συναισθήματα, η ανατρεπτική κωμωδία του Μπάρμακ Ακράμ, είναι ένα μοναδικό στο είδος του πορτραίτο της συναισθηματικής αφύπνισης ενός άντρα σε μια πόλη η οποία επιστρέφει στους τρελούς ρυθμούς της ζωής μετά από 25 χρόνια βίαιων συγκρούσεων.
Γράφτηκε πριν από 9 ώρες · · · Αναφορά Σημείωσης

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Αποκωδικοποίηση

Τις τελευταίες μέρες σας έχω μπερδέψει πολύ και το ξέρω.
Δεν ήταν εσκεμμένο.
Ήταν μια μπερδεμένη απόφαση που πήγαινε από μόνη της εκεί.
Ήμουνα κι εγώ πολύ μπερδεμένη και αγχωμένη.
Έβλεπα το θέμα πολύ αλλιώς...
Όσο περνούν οι μέρες όμως, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω πως μάλλον... έτσι έπρεπε να γίνει!
Οι συμπτώσεις, οι συνθήκες, όλα οδηγούσαν εκεί.
Ο Νίκος ο φίλος μας ο καφετζής ήταν γραμμένο στον ρόλο της ζωής του να Φύγει, έτσι: Νωρίς, ξαφνικά και απρόοπτα.
Για κάποιον λόγο. Κανείς δεν τον ξέρει.
Άδικο για την οικογένειά του, για τους φίλους του, για τους γνωστούς του, για τους πελάτες του.
"Άντε, ρε Κατερίνα, πότε θ' ανοίξεις το καφενείο να πιούμε τον καφέ του Νίκου!" μου λένε φίλοι και πελάτες του τις τελευταίες μέρες.
"Παιδιά, πρέπει να το πάρετε απόφαση πως καφέ του Νίκου δεν θα ξαναπιείτε, όπως και δεν θα ξαναδείτε τον ίδιο τον Νίκο! Ο Νίκος είχε την μοναδική του σφραγίδα και την πήρε μαζί του. Τώρα θα συμβιβαστείτε με τον καφέ της Κατερίνας ή του Δημήτρη ή του Τάσου, ακόμα και της Λένας που κι αυτοί πάλι θα έχουν την δική τους σφραγίδα. Λυπάμαι που σας λέω την αλήθεια... αλλά έτσι είναι. Κανένας δεν θα κάνει ποτέ τον ωραίο και ανεπανάληπτο καφέ του Νίκου. Δεν ήξερα... Αν ήξερα, όταν πήγαινα εκεί θα "έκλεβα" την τέχνη του, αν και δεν θα χρειάζονταν. Ο ίδιος θα μου μαρτυρούσε όλα τα μυστικά της επιτυχίας του! Αλλά... δεν προλάβαμε..."
Μήπως, τι προλάβαμε;
Ειδικά εκείνος, τι πρόλαβε να χαρεί;
Όλο δουλειά, δουλειά, δουλειά!
Και του το έλεγα: "Δεν αξίζει Νίκο η ζωή τόση κούραση... κ.λ.π."
Συμφωνούσε... μα, εκεί!
Κι εγώ που του τα έλεγα... βρέθηκα και στην θέση του!
Γι' αυτό, ποτέ μη λες ποτέ!
Είχα ένα ζοριλίκι το περίπτερο, πάρε και το Καφενείο να στηρίξουμε αύριο και τον γιο!
Ναι, γιατί όχι;
Για την οικογένειά μου θα είμαι πάντα στην πρώτη γραμμή!
Όσο μπορώ! Όσο αντέχω! Θέληση μεγάλη έχω! Αν με βοηθήσουν και τα κότσια... θα τα καταφέρουμε! Όχι για να γίνουμε πλούσιοι! Για ένα μεροκάματο, για να βγαίνει η ζωή και οι δόσεις της οι οικονομικές που μας πνίγουν, αυτές τις δύσκολες εποχές.
Όφειλα να ενημερώσω τους ιντερνετικούς φίλους μου, γιατί λείπω ή θα λείψω.
Αν εξαφανίστηκα πριν ακόμα τ' ανοίξουμε, σκεφτείτε μετά!
Ωστόσο, είμαι ικανή αργότερα να κάνω σύνδεση κι εκεί, να πάρω κι ένα ράντζο να κοιμάμαι λιγάκι, κι όλα θα πάνε καλά!
Σήμερα το δέχθηκα μέσα μου ότι το χαίρεται ο Νίκος από κει ψηλά, γι' αυτό και σας το ανακοινώνω!
Τώρα μπορώ να δεχθώ τις ευχές σας!
Όταν με το καλό έρχεστε Βόλο, θα μάθετε το στέκι μου κι εγώ θα κερνάω!...
Αγάπη στην ουσία μας λείπει, κι όχι λεφτά!
Αν τα βρούμε και τα δυο, ότι καλύτερο!

Υγ. Να ευχηθώ "Καλό Πάσχα" σε όλους σας, αν και θα βρω την ευκαιρία να τα ξαναπούμε!
Μέχρι ν' ανοίξουμε, να ετοιμαστούμε, να μάθουμε να κάνουμε καφέ...
Μόνο που χρειάζομαι ύπνο! ΤΕΖΑ!
Εδώ Τιραμόλας Κατερίνα κι εκεί τα ΧΝΑΡΙΑ ΜΑΣ!

ΖΩ!



ΖΩ!

Από εαρινή συμφωνία

Μπελογιάνης εις διπλούν και Παπά χωρίς λογοκρισία



Δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο, το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που μόλις εκδόθηκε από την «Αγρα». Αν και γράφτηκε πριν από τον πόλεμο, όσο ο Μπελογιάννης ήταν πολιτικός κρατούμενος στην Ακροναυπλία, και «χτενίστηκε» και συμπληρώθηκε αμέσως μετά από αυτόν, ωστόσο, παρουσιάζει με τον πλέον σοβαρό τρόπο, την πραγματική αιτία της στρεβλής οικονομίας μας. Αυτή η στρεβλότητα οδήγησε στα σημερινά γεγονότα, στη σημερινή πορεία.
Η φράση του Χαρίλαου Τρικούπη «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (κάτι από το οποίο ακόμη δεν έχουμε ξεφύγει οριστικά) δια χειρός Νίκου Μπελογιάννη, βρίσκεται στο εξώφυλλο, μαζί με το υπόλοιπο σχετικό κείμενο. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί μεθαύριο Τρίτη ώρα 12 το μεσημέρι στη Στοά του Βιβλίου. Μαζί θα γίνει η παρουσίαση της άλλης μελέτης του Νίκου Μπελογιάννη, με τίτλο «Σχέδιο για μια ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας». Επίσης, θα παρουσιαστεί το βιβλίο της συντρόφου του Ελλης Παπά, «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».
Η εκδήλωση πραγματοποιείται ανήμερα στην επέτειο της εκτέλεσης του Μπελογιάννη και αποτελεί φιλολογικό μνημόσυνο για εκείνον και την Ελλη Παπά. Το οργανώνει ο γιος τους, Νίκος Μπελογιάννης, που θα είναι και ομιλητής, και έχει γράψει προλόγους στο πρώτο και στο τρίτο βιβλίο.
Εισαγωγή στο «Ξένο κεφάλαιο» έγραψε ο ιστορικός Γιάννης Αντωνίου, και στο δεύτερο η Χριστίνα Ντουνιά. Οι δύο θα είναι επίσης ομιλητές. Στο βιβλίο της νεοελληνικής λογοτεχνίας υπάρχει και η ιστορική πλέον εισαγωγή της Ελλης Παπά που παρουσιάζει τις συγκινητικές όσο και ζοφερές συνθήκες στις οποίες αυτό γράφτηκε και σημειώνει ότι έμεινε ημιτελές λόγω της εκτέλεσης.
posted by Εαρινή Συμφωνία at 28.3.10

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Ένας άγνωστος γνωστός συγγραφέας


«Είμαι ο πιο άγνωστος γνωστός συγγραφέας»
Ο Νάνος Βαλαωρίτης μιλάει για τον Σεφέρη, τον Ελύτη αλλά και τους νέους λογοτέχνες

Συνέντευξη στην Ολγα Σελλα





«Εδώ όλα πέφτουν», είπε ατάραχος ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης, όταν ένα χαρτί που προσπάθησα να ακουμπήσω σε μια στοίβα χάλασε την ισορροπία της διπλανής. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη φράση για να περιγραφεί ο χώρος του. Ενα διαμέρισμα του 1938 στο Κολωνάκι, σε μία από τις πρώτες μοντερνιστικές πολυκατοικίες στην Αθήνα, όπου δεν υπάρχει σπιθαμή πατώματος και τοίχου ελεύθερη. Βιβλία, χαρτιά, περιοδικά, σημειώσεις, πίνακες -αυθεντικές θαλασσογραφίες του 19ου αιώνα και πορτρέτα- φωτογραφίες, βιβλιοθήκες παντού. Παρ' όλα αυτά, ξέρει ακριβώς πού βρίσκεται το καθετί που χρειάζεται. Αυτός είναι ο κόσμος του Νάνου Βαλαωρίτη και της γυναίκας του, της ζωγράφου Μαρί Γουίλσον, με την οποία κλείνουν φέτος 50 χρόνια γάμου.

Με υποδέχτηκε στο γραφείο του, μ' ένα μικρό λάπτοπ μπροστά του. Γράφει τα ποιήματά του πάντα στο χέρι, τα αντιγράφει στο κομπιούτερ και κάνει εκεί τις διορθώσεις. Τα δοκίμιά του όμως τα γράφει απ' ευθείας στο κομπιούτερ. Ογδόντα οκτώ χρόνων σήμερα, ο Νάνος Βαλαωρίτης είναι μια φιγούρα που εκπέμπει φινέτσα, ευγένεια, κοσμοπολιτισμό, αλλά όχι κομπασμό και έπαρση. Είναι ένας άνθρωπος χορτασμένος από καλή ζωή και πλούσιες εμπειρίες, που δεν διστάζει να πει την άποψή του, συχνά πολύ σκληρή, αλλά χωρίς ίχνος εμπάθειας. Με το απόσταγμα, όμως, μιας μακράς διαδρομής και την απελευθέρωση που δίνουν τα 88 χρόνια του.

- Εχει κάποιο αντίκτυπο για σας το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας που σας απονεμήθηκε φέτος; Εχουν, γενικά, σημασία οι βραβεύσεις;

- Ναι, έχουν κάποια σημασία. Δεν αφορούν τόσο πολύ την αξία όσο την αναγνώριση από το περιβάλλον, που βέβαια αποτελείται από τους συναδέλφους, τους κριτικούς, τους φιλολόγους, τους δημοσιογράφους... Αυτή η αναγνώριση συνήθως δεν είναι εύκολη, γιατί περνούν τόσο πολλά βιβλία και βραβεύεται τελικά πολύς κόσμος. Κι ανάμεσά τους συχνά μέτρια βιβλία. Τα βραβεία δεν τα λαβαίνει υπόψη του το κοινό. Για μένα αυτό είναι το τέταρτο κρατικό βραβείο και δεν είδα καμία αύξηση ενδιαφέροντος, για να μην πω πωλήσεων. Αφήστε που το έργο μου είναι σκορπισμένο σε 12 εκδότες κι αυτό είναι ένα πρόβλημα.

- Γιατί;

- Γιατί κανένας εκδότης μετά από 4 ή 5 βιβλία δεν θέλει να συνεχίσει να εκδίδει βιβλία. Μόνο το «Υψιλον» έχει εκδώσει έξι και θα συνεχίσει, αλλά οι άλλοι σταματάνε, αφού δεν πουλάνε. Το εμπορικό κριτήριο επικρατεί.

- Ναι, αλλά παραδοσιακά οι εκδότες στήριζαν το έργο κάποιων συγγραφέων. Ηταν κέρδος για τον κατάλογό τους...

- Αλλοτε. Ο Νίκος ο Καρύδης, του «Ικαρου», ήταν ένας από αυτούς, και στήριξε τους ποιητές. Αλλά αυτό δεν υπάρχει πια. Σήμερα, αν το τελευταίο βιβλίο σου δεν πουλήσει, ο εκδότης λέει: «Δεν μπορείς να πας κάπου αλλού, γιατί έχω οικονομικά προβλήματα»;

- Το έχουν πει και σε σας;

- Βεβαίως. Και όχι ένας μόνο. Αφήστε τους εκδότες που έχουν απορρίψει βιβλία μου. Π.χ. ο «Κέδρος» έχει απορρίψει τρία βιβλία μου, που μετά βγήκαν αλλού. Είναι κάτι σαν παιχνίδι με τον εκδότη ή τους συμβούλους του, στο οποίο μετράει η προσωπική επαφή. Εχει τύχει να περιμένει βιβλίο μου δυο χρόνια σ' έναν εκδότη και, όταν το πήρα και το πήγα αλλού, βγήκε σε δύο μήνες. Και παρόλο που είμαι πολύ γνωστός, είμαι ο πιο άγνωστος γνωστός συγγραφέας. Διότι όλοι λένε: «Α! Τον Βαλαωρίτη τον ξέρω». «Τι έχετε διαβάσει;» Καμιά απάντηση.

- Παρακολουθείτε την ελληνική λογοτεχνία;

- Βεβαίως, όχι μόνο από προσωπικό ενδιαφέρον αλλά και για τις ανάγκες του περιοδικού που βγάζουμε με μια ομάδα, τη «Νέα Συντέλεια». Αν και δεν έχουμε την πολιτική των κριτικών για κάθε βιβλίο που βγαίνει, είναι περιοδικό τάσεως. Δημοσιεύουμε λίγους ποιητές και νέους, αλλά επαναπροβάλλουμε και ποιητές που έχουν παραμεριστεί από το λεγόμενο κατεστημένο, το εκδοτικό ή το δημοσιογραφικό.

- Πώς θα χαρτογραφούσατε το τοπίο των νέων ποιητών σήμερα;

- Εκεί είμαστε πολύ επιλεκτικοί, κι εγώ και οι συνεργάτες μου στο περιοδικό. Υποστηρίζουμε μόνο την ανανεωτική ποίηση, αυτήν που είναι εκτός του κυρίου ρεύματος. Το κύριο ρεύμα είναι ένας μοντερνισμός φθαρμένος και επαναληπτικός. Λαβαίνω σχεδόν μία συλλογή την ημέρα και δεν βλέπω τίποτα ενδιαφέρον στο 99%. Συνήθως βλέπει κανείς τις επαναλήψεις του μοντερνιστικού στυλ χωρίς όμως το περιεχόμενο ή την προσωπικότητα αυτών που το εγκαινίασαν, όπως ο Σεφέρης, ο Ελύτης.

- Θα ξεχωρίζατε, παρ' όλα αυτά, κάποιους σύγχρονους ποιητές;

- Από τη γενιά του '70, που θεωρώ ότι είναι η τελευταία γενιά που κάνει κάτι ενδιαφέρον...

- Τη γενιά τη '80 την αποκλείετε;

- Θεωρώ ότι είναι όλοι επαναληπτικοί. Η γενιά του '70 έχει δώσει ορισμένους ποιητές, όπως ο Λευτέρης Πούλιος, η Νατάσα Χατζηδάκη, η Παυλίνα Παμπούδη, ο Μιχαήλ Μήτρας και ο Ανδρέας Παγουλάτος που ανήκουν στην ίδια ομάδα, γιατί δεν μου αρέσει ο όρος γενιά. Θα προσθέσω και την Κατερίνα Γώγου, που ήταν λίγο beat. Στο περιοδικό δημοσιεύουμε και συγγραφείς που είναι ανάμεσα στην ποίηση και την πεζογραφία, όπως η Μαρία Ευσταθιάδη που γράφει σ' ένα πειραματικό στυλ.

- Με τον Σεφέρη είχατε στενή σχέση, έτσι δεν είναι;

- Πολύ, ναι. Ημουν και ο πρώτος μεταφραστής του. Και η τότε επιτυχία του ήταν έκπληξη για τους Αγγλους. Δεν ξέρανε ότι είχαμε ποίηση. Νόμιζαν ότι είμαστε ψαράδες, βοσκοί και χαρτοκλέφτες. Μέχρι που εμφανίζεται ένας ποιητής αντάξιος του Ελιοτ και ο Ελιοτ τον επαινεί με πολλή φινέτσα. Ο Σεφέρης κέρδισε τους κριτικούς, κέρδισε το Νομπέλ και μετά χάθηκε, γιατί οι ξένες λογοτεχνίες είναι αδίστακτες. Θέλουν διαρκώς κάτι νέο. Το ίδιο συνέβη και με τον Ελύτη. Αν δεν αποκτήσει κάποιος τη φήμη του Κάφκα ή του Καβάφη, θα μείνει ένα θολό πρόσωπο, μισοβυθισμένο στην ιδιαιτερότητα της μικρής περιφερειακής λογοτεχνίας. Οι μικρές λογοτεχνίες εξαρτώνται από τους μεταφραστές. Οι μεταφραστές και οι νεοελληνιστές έχουν τις δικές τους αντιλήψεις για την ελληνική λογοτεχνία και οι περισσότερες είναι ξώφαλτσες. Γράφουν ιστορίες της λογοτεχνίας και δεν ξέρουν τη λογοτεχνία.

- Εχετε κάποιον στο μυαλό σας;

- Εχω δυο τρεις, όχι μόνον έναν.

- Θα τους κατονομάζατε;

- Βέβαια. Π.χ. ο Ρόντρικ Μπήτον, ο οποίος έχει ακολουθήσει το παράδειγμα του Μάριο Βίττι και πιο πριν του Δημαρά, που μπορεί να έκανε σπουδαία δουλειά με τον Διαφωτισμό, αλλά την ελληνική λογοτεχνία δεν την ήξερε. Αν μιλούσε για έναν Παλαμά ή για έναν Καβάφη, τα έκανε θάλασσα.

- Θα τις λέγατε ιστορίες της λογοτεχνίας mainstream;

- Χειρότερες από mainstream, γιατί γίνονται ένας ψευδοκανόνας πολύ επιφανειακός. Αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται να κάνουν μια μίζα σ' έναν συγγραφέα.

- Εχετε μετανιώσει για κάποια από τα έργα σας ή θεωρείτε ότι το καθένα έχει τη δική του θέση στην πορεία αυτή;

- Τα πρώτα μου έργα δεν με αντιπροσωπεύουν τόσο αλλά δεν τα αποκηρύσσω, το θεωρώ άσχημο αυτό. Ο,τι έκανα ως νέος τα έκανα ως άλλος άνθρωπος. Δεν είμαι ό,τι ήμουνα στη δεκαετία του '40. Τα έργα μου καθρεφτίζουν τις ελλείψεις μου και ανήκουν σε άλλη φάση. Δεν τα θεωρώ ξένα, παιδιά μου είναι και δεν τα πετάω στο δρόμο. Ας αποφασίσουν αυτοί που θα διαβάσουν ολοκληρωμένο το έργο μου.

- Σας λείπει κάτι σήμερα από την πνευματική Αθήνα;

- Δεν έχω συνομιλητές με τους οποίους να μπορώ να συζητήσω και να μοιραζόμαστε το ίδιο background. Αυτό με λυπεί. Και όταν συναντάω κάποιον, συνήθως ξένο, που μπορώ να μοιραστώ μαζί του περισσότερα, αισθάνομαι μεγάλη ανακούφιση. Αυτό σημαίνει ότι έχω κάποια μοναξιά, ακόμα και ανάμεσα στους συνεργάτες μου. Από την άλλη πλευρά όμως στην Αθήνα υπάρχει κάτι που δεν το βρίσκεις έξω εύκολα: μια θέρμη, μια φιλία, αλλά και μίσος.

Δύο συναντήσεις

- Απ' όλες αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες που γνωρίσατε στη ζωή σας, ποιες θεωρείτε πιο σημαντικές

- Φυσικά ο Αντρέ Μπρετόν ήταν πολύ ισχυρή προσωπικότητα αλλά επικίνδυνη, γιατί μπορούσε να γίνει αρνητικός, να σε εκμηδενίσει, να σε ακυρώσει. Ηταν επικίνδυνη η φιλία μαζί του και πρέπει να πω ότι ένα διάστημα ήμασταν φίλοι. Αλλά ανακάλυψα ότι πολύ συχνά ήταν άδικος και επηρεαζόταν από τις αυλές που είχε γύρω του. Ο Ελιοτ είχε κάτι ανάλογο, αλλά ήταν εκδότης συγχρόνως. Ηταν πολύ συμπαθητική φυσιογνωμία, καταδεκτικός και με πολύ χιούμορ. Με γνώρισε όταν ήμουν 23 ετών και του παρουσίασα τη μετάφραση ενός άγνωστου ποιητή, του Σεφέρη. Με αντιμετώπιζε σαν έναν άνθρωπο που έχει τα ίδια ενδιαφέροντα με 'κείνον.

Μου είπαν «όχι»

- Γράφετε κάτι που δεν το έχετε ολοκληρώσει;

- Ναι υπάρχει ένα έργο, εκτός από κάποιες ποιητικές συλλογές που ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί. Εχω κάνει μια ανάγνωση του Ομήρου σε σχέση με το αλφάβητο, δηλαδή έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο με τίτλο «Θεματική ακροφωνία» που αφορά τη σύνδεση των γραμμάτων του αλφαβήτου που βρίσκονται στην αρχή κάθε ραψωδίας με τις λέξεις ή τις έννοιες που κυριαρχούν στη ραψωδία. Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, έχει απορριφθεί από 5 - 6 εκδότες, χωρίς καν να το δουν. Οι μόνοι που ενδιαφέρθηκαν είναι στην Ελληνοαμερικανική Ενωση.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Hμερομηνία : 17-01-10 Copyright: http://www.kathimerini.gr

****
Είναι δυνατόν; Κι όμως, είναι!

(α' ανάρτηση 25/3/10 4:16 πμ)
(Β' 25/3 1:38 μμ)

Σημαντικό - σημαντικά



Προς:
kyklaminovounou@yahoo.gr
marconi Newsletter


18
ημέρες μετά το χτύπημα των δυνάμεων καταστολής της Δημοκρατίας, εναντίον ενός εκ των αγωνιστών της, η σιωπή έσπασε.

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, Μανώλης Γλέζος, τη Τρίτη 23 Μαρτίου άνοιξε το σπίτι του και μίλησε για πρώτη φορά, μετά την εναντίον του επίθεση και μάλιστα σ' ένα Μέσο που κανείς δεν θα περίμενε.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής ζωής του τόπου επέλεξε να απευθυνθεί στη νεολαία και μέσω του "e-Rock.gr" και της συνέντευξης που παραχώρησε στο δημοσιογράφο Αντώνη Κουμιώτη, εξαπολύει τα δικά του "πυρά" προς κάθε στοχευμένη κατεύθυνση.

Απαντά, διερωτώμενος, στον Θεόδωρο Πάγκαλο και στην ερώτησή του, για το τί γύρευε στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Μιλά για την υπάρχουσα οικονομικοκοινωνικοπολιτική συγκυρία και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση του Πα.Σο.Κ.

Ερωτηθείς, λέει την απόψή του για την σύλληψη του νεαρού καθηγητή φυσικής αγωγής Μάριου, τον οποίο και επισκέφτηκε στις φυλακές Κορυδαλλού, για τις συνέπειες της κρατικής δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, για τον Αλέξη Τσίπρα, την Αριστερά και τον ρόλο της, ακόμα και για τον Αντώνη Σαμαρά.

Η συνέντευξή του θα μεταδοθεί στην πρώτη εκπομπή του Αντώνη Κουμιώτη, με τίτλο "ΤΟ ROCK ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ" στο ραδιόφωνο του "e-Rock.gr", τη Μεγάλη Τρίτη 30 Μαρτίου στις 16.00.

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Το "μετά" ... άρχισε


Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ

Η Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Σκέφτομαι, ότι η ζωή μου τρέχει σαν ταινία στο γρήγορο και δεν προλαβαίνω να λυπηθώ ή να χαρώ κάποιες συγκεκριμένες δυνατές στιγμές. Πάντα ήθελα τον χρόνο μου για όλα. Προς το παρόν, ντεμί, ενώ θα έπρεπε να πετάω από χαρά. "Ιδιαίτερος" άνθρωπος, πάντα, δυστυχώς!

Πριν από 8 λεπτά · ·
Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ

Η Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Όι εκτός ίντερνετ φίλοι, χαίρονται που αναγκαστικά θα ξεκόψω απο δω. "Τώρα; Πώς θα ζήσεις χωρίς ίντερνετ; Θα το έχεις κι εκεί;" Αργότερα... ναι! Και σε απευθείας μετάδοση, μάλιστα! Υπομονή!

Πριν από 13 λεπτά · ·

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Όπως λένε... "στα χαμένα"...

Η Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ

Είπα εγώ: "Δε θα χωρέσει στον τοίχο μου!" "Τι σκέφτεσαι;" με ρωτάει πάλι το Φεισμπουκ. Τι να του απαντήσω; Εδώ δεν χωράνε, ούτε πολλές λέξεις, ούτε πολλές σκέψεις. Μόνο την κεντρική ιδέα: Το αν η όποια "πριν" ή "μετά" εποχή της ζωής μου ήταν καλύτερη ή χειρότερη, μόνο ...στην πορεία του "...
Σύνορα πριν και μετά...
Είπα εγώ: "Δε θα χωρέσει στον τοίχο μου!"

"Τι σκέφτεσαι;" με ρωτάει πάλι το Φεισμπουκ.
Τι να του απαντήσω; Εδώ δεν χωράνε, ούτε πολλές λέξεις, ούτε πολλές σκέψεις. Μόνο την κεντρική ιδέα:
Το αν η όποια "πριν" ή "μετά" εποχή της ζωής μου ήταν καλύτερη ή χειρότερη, μόνο στην πορεία του "μετά" θα το μάθω, γι' αυτό πρέπει να χαλαρώσω.
"Το να είμαι στα σύνορα, το να το αισθάνομαι και να το επιλέγω κιόλας η ίδια, είναι μεγάλη υπόθεση, γι' αυτό δεν χρειάζεται πανικός", λέω στον εαυτό μου!
Σας μπέρδεψα, ε;
Αν ήταν αλλιώς, θα έγραφα, ντε;

Περισσότερα
πριν από ένα περίπου λεπτό · · · Κοινοποίηση

Υγ. Η προσαρμογή θα είναι λίγο ζόρικη, αλλά... να μην ανησυχούν οι φίλοι μου!
Τα κουσούρια δεν κόβονται...
Θα λιγοστέψουμε την ποσότητα και θα πάμε στην ποιότητα! Απλούστατα!
Του Σπανού τα γέννια δεν γίνονται, μόνο!





Το τραγουδάκι μόνο βάση στον τίτλο, δηλαδή: "Κλείνω κι έρχομαι!" όσον αφορά τους ιντερνετικούς φίλους.
Δεν ψάχνω κανέναν σας, ξέρω που θα σας βρω όταν μπορώ και ξέρετε που θα με βρείτε!
(περισσότερα στα σχόλια)

Νάνος Βαλαωρίτης

Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών
Βαλαωρίτης Νάνος


Τόπος Γέννησης:Ελβετία- Λωζάννη
Έτος Γέννησης:1921
Λογοτεχνικές Κατηγορίες:Πεζογραφία
Ποίηση
Δοκίμιο

Βιογραφικό Σημείωμα

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ (1921)


Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας. Είναι δισέγγονος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1944 έφυγε για το Λονδίνο, όπου έζησε ως το 1952 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στην Ecole des Hautes Etudes και μπήκε στον κύκλο των γάλλων υπερρεαλιστών, στην ομάδα του Μπρετόν (1954-1960). Από το 1944 ως το 1952 έζησε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος ραδιοφωνίας στο BBC και από το 1968 ως το 1975 στο Σαν Φρανσίσκο, όπου δίδαξε Συγκριτική Λογοτεχνία και Συγγραφή στο Πανεπιστήμιο. Από το 1976 ζει μόνιμα στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Τετράδιο", "Σήμα", "Horizon", "New Writing", "Daylight" και υπήρξε διευθυντής και εκδότης του περιοδικού "Πάλι" (1963-1967). Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1939 με δημοσιεύσεις ποιημάτων του στο περιοδικό "Νέα Γράμματα". Το 1947 εξέδωσε την "Τιμωρία των μάγων", την πρώτη του ποιητική συλλογή στο Λονδίνο. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του "Μερικές γυναίκες" το 1983 (ενώ είχε αρνηθεί ανάλογη βράβευση το 1958). Το 1976 αρνήθηκε την πρόταση να γίνει αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Η ποιητική γραφή του Νάνου Βαλαωρίτη είναι έντονα υπερρεαλιστική, χωρίς παρεκκλίσεις. Ασχολήθηκε επίσης με μεταφράσεις ελλήνων ποιητών όπως ο Ελύτης, ο Σεφέρης και ο Εμπειρίκος στα αγγλικά, καθώς και με την παρουσίαση του έργου τους στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια της τετραετίας 1944-1948. Το θεατρικό έργο του "Το κούτσουρο" ανέβηκε το 1959 από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και παρουσιάστηκε με τη μορφή όπερας στο Φεστιβάλ των δύο κόσμων του Σπολέτο το 1961. Το 1990 πραγματοποίησε παρουσίαση ελλήνων υπερρεαλιστών ποιητών στο Centre Georges Pombidou στο Παρίσι. Για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε με το βραβείο της Εταιρείας Ποίησης των Η.Π.Α. και με το κρατικό Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας το 2009.
1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νάνου Βαλαωρίτη βλ., Αργυρίου Αλεξ., «Νάνος Βαλαωρίτης», Η ελληνική ποίηση · Η πρώτη μεταπολεμική γενιά. σ.94-95. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 και Παπαγεωργίου Κώστας, «Βαλαωρίτης Νάνος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.


Ενδεικτική Βιβλιογραφία



• Αργυρίου Αλεξ., «Νάνος Βαλαωρίτης», Η ελληνική ποίηση · Η πρώτη μεταπολεμική γενιά. σ.94-95. Αθήνα, Σοκόλης, 1982.
• Βρεττάκος Νικηφόρος, «Νάνου Βαλαωρίτη: Κεντρική Στοά», Επιθεώρηση ΤέχνηςΘ΄, ετ.Ε΄, 5-6/1959, αρ.53-54, σ.307-308.
• Δραγούμης Μάρκος Φ., «Μια προσωπική κατάθεση για το Νάνο Βαλαωρίτη», Η λέξη17, 9/1982, σ.527-529.
• Ζερβού Ιωάννα, «Νάνος Βαλαωρίτης: Ανιδεογράμματα και Ήλιος ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης», Η λέξη144, 3-4/1998, σ.251-253.
• Μαρκόπουλος Γιώργος, «Η ατέλειωτη προσπάθεια απαγκίστρωσης από το μίζερο κόσμο των προσχημάτων», Διαβάζω71, 15/6/1983, σ.61-62.
• Μπουκάλας Παντελής, Κριτική για το Η ζωή μου μετά θάνατον εγγυημένη, Η Καθημερινή, 22/2/1994.
• Παπαγεωργίου Κώστας Γ., «Ένας συνεπής υπερρεαλιστής», Διαβάζω9, 11-12/1977, σ.70-71.
• Παπαγεωργίου Κώστας, «Βαλαωρίτης Νάνος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.
• Φωστιέρης Αντώνης, «Σουρρεαλισμός, η επανάσταση που έγινε καθεστώς», Διαβάζω39, 2/1981, σ.56-58.
• «Σε β΄ πρόσωπο· Μια συνομιλία του Νάνου Βαλαωρίτη με τον Αντώνη Φωστιέρη και τον Θανάση Νιάρχο», Η λέξη17, 9/1982, σ.575-579.
• Χατζιδάκη Νατάσα, «Νάνος Βαλαωρίτης: Πρέπει να καταργήσουμε το φόβο του χρόνου», Διαβάζω79, 19/10/1983, σ.60-72.
Αφιερώματα περιοδικών
• Σήμα14, 12/1976.


Εργογραφία


(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

Ι.Ποίηση
• Η τιμωρία των μάγων. Λονδίνο, 1947.
• Κεντρική στοά·Σχέδια της Marie Wilson. Αθήνα, 1958.
• Terre de diamant. Αθήνα, 1958.
• Hired Hieroglyphs. Kayak, 1970.
• Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Άηγιάννη. Σαν Φρανσίσκο, 1974 (και Αθήνα, Ίκαρος, 1977).
• Εστίες μικροβίων. Σαν Φρανσίσκο, Το καλώδιο, 1977.
• Ο ήρωας του τυχαίου. Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1979.
• Flash Bloom. Σαν Φρανσίσκο, Wire Press, 1980.
• Η πουπουλένια εξομολόγηση. Αθήνα, Ίκαρος, 1982.
• Στο κάτω κάτω της γραφής. Αθήνα, Νεφέλη, 1984.
• Ο έγχρωμος στυλογράφος. Αθήνα, Δωδώνη, 1986.
• My Afterlife guaranteed. Σαν Φρανσίσκο, City Lights, 1990.
• Ανιδεογράμματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996.
• Ήλιος, ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996.
ΙΙ.Πεζογραφία
• Ο προδότης του γραπτού λόγου. Αθήνα, Ίκαρος, 1980.
• Ο διαμαντένιος γαληνευτής. Αθήνα, Ύψιλον, 1981.
• Μερικές γυναίκες. Αθήνα, Θεμέλιο, 1982.
• Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη. Αθήνα, Νεφέλη, 1982.
• Η δολοφονία· Νουβέλα. Αθήνα, Θεμέλιο, 1984.
• Ο θησαυρός του Ξέρξη. Αθήνα, Εστία, 1984.
• Ο ομιλών πίθηκος. Αθήνα, Αιγόκερως, 1986.
• Παραμυθολογία. Αθήνα, Νεφέλη, 1996.
• Ο σκύλος του θεού. Αθήνα, Καστανιώτης, 1998.
• Αλληγορική Κασσάνδρα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1998.
ΙΙΙ.Δοκίμια
• Ανδρέας Εμπειρίκος. Αθήνα, Ύψιλον, 1989.
• Για μια θεωρία της γραφής. Αθήνα, Εξάντας, 1990.
• Μοντερνισμός, Πρωτοπορία και Πάλι. Αθήνα, Καστανιώτης, 1997.
ΙV. Συγκεντρωτικές εκδόσεις
• Ποιήματα 1 (1944-1964). Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 1983.
• Ποιήματα 2 (1965-1974). Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 1987.
• Παραμυθολογία. Αθήνα, Νεφέλη, 1996 (Μερικές γυναίκες, Ο ομιλών πίθηκος, Ο διαμαντένιος γαληνευτής).



Νέα αναζήτηση

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Όσο μπορείς



Όσο μπορείς...

Όχι άλλες οικογένειες "ενωμένες" έτσι!



......
Στο μεγάλο δράμα της Καμαρούλας...

Το σημάδι



Το "σημάδι" αφορά την Δευτέρα και είναι κωδικοποίηση στιγμών ζωής και συμπτώσεων!
Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα!
(Ρε, πως δένει! Σύμπτωση, παιδιά! Σαν τίτλο το κράτησα εδώ. Όχι για βάση στα λόγια! Όταν έχουμε δίπλα μας τον άλλον δεν ψάχνουμε για σημάδια! Μάθημα από μια μεγάλη!)

Κλειδωμένα λόγια



Ότι δεν έκανα εδώ και κάτι χρόνια, το έκανα απόψε!
Η σύμπτωση είναι πως το τραγούδησε και ο Λαζόπουλος απόψε (δηλαδή χθες!)
Έδενε όμως... Πέσαμε στις συχνότητες... "Θέμα συντονισμού", όπως είπε.

Ε, ναι, τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή! Το κατάλαβα εδώ και πάρα πολλά χρόνια!

Συνάντηση με την "ΠΟΔΙΑ"

... Τι να πω;
Είναι τόσο παράξενη η ζωή, σχεδόν επαναλαμβάνεται! Κύκλοι είναι, ναι, που ανοίγουν και κλείνουν, μοιάζουν όμως τόσο μεταξύ τους!

Νωρίτερα, στις προηγούμενες αναρτήσεις θυμήθηκα την "Μαρίκα" που φώναζε η μάννα, όταν είχε να κάνει δουλειές και κάποιος την χασομερούσε! Την είχα ξεχάσει και μου βγήκε γράφοντας! Μόνο αν έχεις γράψει πολύ, μπορείς να ψυχολογήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου!

Ε, ναι, λοιπόν δεν αλλάζει ο άνθρωπος! Αποφάσεις ζωής μπορεί να παίρνει, επιλογές σε δρόμους και λύσεις που ανοίγονται μπροστά του μπορεί να διαλέγει, μα η πάστα του, δεν αλλάζει! Ίδιος θα παραμείνει!

Αλήθεια το λέω, χαίρομαι που δεν έχω αλλάξει σε τίποτα! Μ' αρέσει και μ' αρέσω!

Αυτά που έγραφα νωρίτερα και αναφέρονταν στο παρόν, ακόμα και το: "αντέχω!" μ' έκαναν να θυμηθώ την προηγούμενη δεκαετία της ζωής μου και να ανατρέξω σ' αυτήν.
(Εδώ ευγνωμονώ μια φίλη που ευτυχώς είχε το δακτυλογραφημένο μου υλικό, γιατί σας ξαναείπα ότι έχω χάσει όλα τα αρχεία μου και μου το έστειλε τελευταία.)

Έχω αρκετή ώρα που κάθισα στον υπολογιστή, έριξα μια ματιά όμως εκεί στο παρελθόν μου και συγκινήθηκα πολύ! Ναι, σίγουρα δεν ήταν γραφή για βιβλίο, ούτε για βιβλιοπωλεία! Ίσως για Δικαστήριο, κάτι σαν την Απολογία του Σωκράτη, αλλά κι εκεί δεν πήγα, γιατί δεν ήθελα να βλάψω τους άλλους!

(Οι άλλοι! Η πρώτη μου σκασίλα, πάντα!)
Τώρα ανοίγουμε μεγάλη παρένθεση:
(Όπως και του πατέρα φυσικά, όπως και της μάννας, άσχετα αν υπήρξαν βιβλία ή παραποιήσεις, αλλά μόνο μετά από πολύ καιρό και όταν βγεις απ' το πρόβλημα μπορείς να το κρίνεις ο ίδιος - δεν είχε άδικο μία άλλη φίλη που με συμβούλεψε, "δυνατό, κ.λ.π. αλλά μόνο σε μυθιστόρημα!" πράγμα που εγώ δεν συμβιβάζομαι να κάνω εύκολα, ειδικά στις τόσο ψεύτικες μέρες μας!Και κείνη την "Ευχαριστώ τόσο πολύ! Ξέρει εκείνη! Αν και σαν βιβλίο δεν θα κυκλοφορήσει, έχω την γραπτή κριτική την δική της, όσον αφορά την ιστορία, που δεν είναι άλλη απ' την ίδια την ζωή μου! Φαίνεται πως σε μένα καλή μου φίλη, έπεσε Δυνατός Σεναριογράφος και ατύχησε ο συγγραφέας! Δεν εξηγείται αλλιώς!)

Έκανα αντιγραφή λοιπόν, για να μπορέσω να "κλέψω" απ' το παρελθόν μου αποσπάσματα, γιατί αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου ήταν πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να μου το απορρίψει ή να μου το κρύψει κανένας!

Ού, πόσο εύκολα σβήνονται τα δακτυλογραφημένα! Τσάκα, τσάκα εξαφανίζονται οι σελίδες! Για να αντιγράψω κάποιες σελίδες όμως, η ψυχή μου το ξέρει πόσο "κουράστηκα"!
Τέλος πάντων!

Εκεί που έκοβα έκοβα λοιπόν, σκόνταψα πολλές φορές με την ψυχή μου, αλλά όταν είδα ίδιους κύκλους και ίδιες περίπου εκφράσεις και σκέψεις, έπαθα πλάκα! Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία! Η ζωή επαναλαμβάνεται! Ως και την Μαρίκα βρήκα ( σε άλλο ρόλο, βέβαια), ως κι αυτό το: "αντέχω"!

Τι να πω; Μια ψιλοπλάκα την έπαθα!
Λέω να μην το αδικήσω απόψε για να σας λύσω απορίες. Έχω υποχρέωση όμως στον ίδιο τον εαυτό μου, να αερίσω κάποιες από κεινες τις στιγμές, πρώτα για την ιστορία μου που λείπει μεγάλο κομμάτι της (ίσως και το καλύτερο) και μετά για να λυθούν απορίες κάποιων, έστω και μετά από 10 και 12 χρόνια! Ποτέ δεν είναι αργά!

Έκανα πολύ υπομονή! Ε;
Ε, μα, ψωμοτύρι την είχε η μάννα την υπομονή!

Καλά! Πάω να φέρω ένα απόσπασμα απ' " Την ποδιά", έτσι, για όσους περιμένατε... ή όσους περνάτε από δω.
Κερνάω κάτι απ' το παρελθόν μου.
Το παρόν μου τ' αφήνω για την επόμενη δεκαετία (αν ζω, πρώτα ο Θεός), εφόσον θα έχει ξεκαθαρίσει κιόλας!
(Τώρα είμαι μέσα σ' αυτήν και δεν βλέπω καθαρά απ' όλες τις μεριές. Ο χρόνος πάντα ο καλύτερος γιατρός και οδηγός!)

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Το χειροκρότημα



Ακόμα, αντέχω!Απίστευτο!

Του Χρόνου η Τράπεζα






Σ' αυτές τις σελίδες θα βρείτε περισσότερα για την Τράπεζα Χρόνου.
Αν άλλες πτώχευσαν, αυτή δεν έχει φόβο!

www.peliti.gr
www.enow.gr

*****

Έρχεται Πάσχα σε λίγες μέρες, έπιασαν και οι ζέστες, μόνο οι γυναίκες που δεν έχουν άλλα βοηθητικά χέρια στο σπίτι τους μπορούν να με καταλάβουν.
Τι να εξηγώ και τι να καταλάβουν οι άντρες; Δεν το συζητώ!

Όσο για μπογιατζήδες... ούτε συζήτηση! Του χρόνου, άμα είμαστε καλά!" Όσα βλέπει η πεθερά!"
Την υγειά μας να 'χουμε, αν κι αυτή την ψάχνουμε, την άτιμη!

Κάποτε έβαφα κάγκελα, ασβέστωνα κήπους, ζωγράφιζα το τσιμέντο, εφόσον ποτέ δεν έφτασαν για πλακόστρωση, έβαφα τις γλάστρες κόκκινες ή μπλε...

Τώρα; Τώρα κοιτάζω τον κήπο μου και με κοιτάζει. Ποιο άγριο και παραμελημένο δεν τον έχω αφήσει ποτέ!

Του μιλάω όμως. Τον ποτίζω, του χαμογελάω και του λέω: "Ακόμα! Πρώτα θα καθαρίσω καλά τα μέσα και μετά τα έξω. Υπομονή! Κοντά είμαστε!"

Εκείνος μου απαντάει με τα εφτάψυχα λουλούδια μου που σκάνε μάτι ανάμεσα στα τόσα αγριόχορτα και ζιζάνια: "Θα μας πνίξουν!" μου λένε. "Τελείωνε με τα μέσα και έβγα έξω! Όταν θα 'ρθεις εσύ, δεν θα μας βρεις!"

"Εδώ σας θέλω!" τους απαντώ. "Εκεί θα φανεί η αξία σας, η δύναμη και η αντοχή σας! Ή είστε αληθινά και παντός καιρού ή είστε μόνο για την βιτρίνα, οπότε δεν ταιριάζουμε! Σε λάθος κήπο βρεθήκατε!"

Κι εκείνα μου χαμογέλασαν πάλι σήμερα, δείχνοντάς μου κι άλλα κρεμύδια που έσκασαν μύτη αυτές τις μέρες. Είναι αυτά που προορίζονταν για τα σκουπίδια (πάλι φέτος) και που μου τα έδωσε "ευχαρίστως" ένας "φίλος" τον τελευταίο καιρό.

Εκείνα ξέρουν τι κάνουν, όπως κι εγώ. Όλα θέλουν τον χρόνο τους και την σειρά τους. Εγώ είμαι και "ιδιαίτερη" περίπτωση, πολλά τα ενδιαφέροντα, πολλά τα προβλήματα, (άλλα αναμενόμενα και άλλα έκτακτα), πολλά και τα μέτωπα που έχω ανοιχτά και πρέπει να κλείσω, γιατί ο χρόνος μου είναι πολύτιμος από δω και πέρα.

Ο ελεύθερος χρόνος μου δείχνει να τελειώνει σύντομα κι αν η ζωή με πάει εκεί που θέλει να μου "δείξει" τελευταίως, πρέπει να προλάβω να κλείσω κάποια ανοιχτά κεφάλαια εδώ, γιατί μετά δεν θα προλαβαίνω να ασχοληθώ με τα κοινά.

Χθες λοιπόν που καθάριζα ένα δωμάτιο του "μέσα", με την μέθοδο του "πέτα", βρήκα κι αυτά τα χαρτάκια για την Τράπεζα του Χρόνου, που σε κάποια άλλη ανάρτηση έγραφα.
(Ποτέ δεν μιλάω χωρίς αποδείξεις, κι αυτό πιστεύω ότι το έχετε καταλάβει, προ πολλού!)

Μεσ' τις "δουλειές" μου, λοιπόν και αυτή η ανάρτηση, πρώτα για να ξέρω που θα την βρω εγώ, μόλις μπορέσω να γίνω μέλος, δεύτερον για τις αποδείξεις μου και τρίτον για όσους από σας ενδιαφέρονται να ανταλλάξουν τις υπηρεσίες τους χωρίς χρήματα.

Είναι νομίζω η καλύτερη επένδυση, όταν όμως έχεις κάποιο πρόγραμμα στη ζωή σου κι όχι όπως είμαι εγώ αυτή την εποχή, πάνω σε ριζικές αλλαγές.

Ναι, άλλοι άνθρωποι έχουν σταθερή πλεύση ζωής, εκεί κοντά στα 25 με 30. Εγώ το πάω ανά δεκαετία οι μεγάλες αλλαγές και οι μικρότερες ανά χρόνο, να μην πω και μέρα...
Όταν έχεις οικογένεια, πολλούς δικούς σου αγαπημένους ανθρώπους, η ζωή η δική σου δεν μπορεί να παραμένει σταθερή.
Εδώ απ' τους ξένους και μας πιάνει το ρεύμα! Είναι δυνατόν;
Εδώ μια είδηση ακούς στις ειδήσεις και επιρεάζεσαι ανάλογα.
Είναι δυνατόν να μένεις άγαλμα και αμέτοχος;

Είναι πως την ζει καθένας την ζωή και πως αυτή γράφεται στο πετσί του και στην ψυχή του.
(Για το άλλο το "γράψιμο" θα σας πω μόλις τελειώσω κάποιες δουλειές μου - πάλι, εκτός αν μου αλλάξουν τα σχέδια κάποια μαντάτα που περιμένω. Τώρα το ίντερνετ ανήκει στα διαλλείματά μου και όχι στις προταιρεότητές μου.)

Τα λουλούδια μου και οι φίλοι (με εισαγωγικά ή χωρίς), ξέρουν να περιμένουν. Όσοι με κατάλαβαν πραγματικά δηλαδή κι όχι όσοι πέρασαν "απ' έξω", γιατί έτσι τους βόλεψαν συγκεκριμένες στιγμές. Δεν μπορεί η τουλίπα μου να βγάλει γιασεμί, ούτε η τσουκνίδα μου κυκλάμινα! Καθένα θα βγάλει το είδος του, εκτός αν το κλωνοποιήσεις και πάλι παίζεται!Χρόνο για κλωνοποιήσεις ποτέ δεν διέθεσα. Για να καταλάβω και να δώσω ευκαιρίες σε άδικα λάθη, σε συμπτώσεις ή κακές στιγμές, ναι! Ότι διορθώθηκε και κατανοήθηκε ήρθε από μόνο του στα ίσσια.Ότι όχι, έφευγα με χίλια, (μια ζωή!) όσο κι αν ήταν σε βάρος μου οικονομικά ή ψυχολογικά. Έρχεται όμως η στιγμή που επιπλέει η αλήθεια κι εκεί αναλαμβάνει ο καθένας τις ευθύνες του και ανάλογα "πληρώνει". Λεφτά δεν έχουμε, (δηλωμένο αυτό), άχρηστα είναι όσο κι απαραίτητα συνάμα, μα δεν τα έκανα και ποτέ σημαία μου! Άλλα έκανα, κι αν λάθεψα στο ύφασμα αυτό θα φανεί αργά ή γρήγορα.Εδώ είμαστε, κι αν δεν είμαστε, κάποιοι θα μείνουν να δουν. Αρκεί να βλέπουν με τα δικά τους τα μάτια και χωρίς παρωπίδες.

Υγ.Αν πάλι κατάλαβαν λάθος και παρασύρθηκαν απ' αυτό, ας ξανακοιτάξουν πίσω, για να το καταλάβουν σωστά.Λάθη εύκολα κάνουμε, Ανθρώπους δεν μπορούμε!
Υγ2. Ούτε όμως οι δουλειές γίνονται μόνες τους!

Υγ.3 Μαρίκααααα!!! Πού είσαι; Σου είπε κανένας να σχολάσεις;

Τώρα, Ναι! Χρειάζεται σιγή!

Τώρα, ΝΑΙ! Χρειάζεται σιγή...

TVXS

Το δράμα

Το δράμα της Καμαρούλας, χωρίς τελειωμό...

Γιος, μάνα, κόρη, παράπονο...

γιατί, ότι δε σε σκοτώνει



σε κάνει πιο δυνατό

zougla.gr

Εκεί το παρατηρητήριο σεισμών.

zougla.gr

Σεισμική δόνηση δυτικά της Λαμίας

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 23 Μαρτίου 2010, 09:08

Ασθενής σεισμική δόνηση 40 χιλιόμετρα δυτικά της Λαμίας σημειώθηκε στις 8:54 το πρωί.

Σύμφωνα με την προκαταρκτική εκτίμηση του Ευρωπαϊκού Σεισμολογικού Ινστιτούτου, ο σεισμός έχει μέγεθος 3,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και εστιακό βάθος δύο χιλιομέτρων.

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 23 Μαρτίου 2010, 09:30

Από φεις μπουκ

Ο Λευτέρης Πανούσης ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ... ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ

Καλος φιλος με ενημερωσε χτες οτι γνωστος, γνωστοτατος επαγγελματιας του λογου, τα εβαλε με τους ερασιτεχνες συγγραφεις [μαλλον ετσι ονομαζει τους ανθρωπους που γραφουν επειδη θελουν κατι να εκφρασουν και οχι επειδη μισθοδοτουνται]

Δεν προκειται να ασχοληθω με το τι λεγει ο γνωστος, γνωστ...οτατος διοτι τον τελευταιο καιρο εχω πηξει απο σαχλα ανεκδοτα...

Εχω ομως την εντυπωση οτι οι συγγραφεις ειναι σαν τους εραστες. Υπαρχουν ασφαλως και επαγγελματιες, ωστοσο ειναι τοις πασι γνωστο, οτι οι κυριες αναζητουν τις υπηρεσιες τους, μονο οταν τους λειπει ενας καλος και αφοσιωμενος ερασιτεχνης...

Καλημερα σας...
Περισσότερα

www.youtube.com
Στίχοι: Γιάννης Λογοθέτης Μουσική: Λυκούργος Μαρκέας Πρώτη εκτέλεση: Θέμης Ανδρεάδης Είμαι πολύ ωραίος βεβαίως βεβαίως Είμαι πολύ ωραίος Είμαι Αλαίν Νταιλόν Τις κούκλες δύο δύο Τις έχω στο γραφείο Θα πάρω και βραβείο Από την Οντεόν Ρ. ...
Πριν από 20 λεπτά · · · Κοινοποίηση
Ανιρέτα Renadia
Ανιρέτα Renadia
σφάζει...ο εραστής
Πριν από 17 λεπτά
Σταυρούλα Αντζουλάκου
Σταυρούλα Αντζουλάκου
Το γνήσιο και το ανέρωτο είναι που εμπνέει, Λευτέρη. Τις κυρίες συμπεριλαμβανόμενες.
Πριν από 15 λεπτά
Θεανώ Αέναος Πλεύσις
Θεανώ Αέναος Πλεύσις
καποιος φιλος, λατρης αλλα και γνωστης της τεχνης, μου ειχε πει καποτε οτι αρκετοι επαγγελματιες ζωγραφοι ειναι ..μπογιατζηδες.....
το αναλογο εξέφρασε και για καποιους επαγγελματιες γραφιαδες....

εγω θα σου πω λευτερη πως πολυ λυπαμαι που καποια αληθινα ταλεντα της γραφης μενουν στην αφανεια.....
και θα το πω δημοσια.... ... Περισσότερα
μιλάω και για σενα........
Πριν από 11 λεπτά

Η αλήθεια μου

Η αλήθεια είναι πως ήθελα να πάω σε Ανοιξιάτικο μπλογκ, αλλά για πάρτη μερικών σταθερών και αξιόλογων ανθρώπων, μένω εδώ, όσον αφορά τα δημόσια. Να μην τους κουράζω κι άλλο!

Χαλάλι σας, κυρίες και κύριοι!

Αργότερα... που θα καλοκαιριάσει!

Η αλήθεια



που μ' αρέσει σαν τραγούδι, αλλά δεν συμφωνώ ότι η αλήθεια είναι έτσι!

Όταν την βρω σε λόγια τραγουδιστικά, όπως εννοώ εγώ, θα το ανεβάσω.



Η οπτική γωνία που λέγαμε...



Η αλήθεια του plwtinou με καλύπτει εν μέρει, όσον αφορά τα γενικά της ζωής.

Θυμήθηκα εκείνο το παλιό που λέει:
"Η αλήθεια πονά, ραγίζει βουνά, ποτέ μην την πεις πουθενά"
μα δεν το βρίσκω τώρα.
Μου ξεφεύγει ο τίτλος, όπως και η αλήθεια των άλλων. Την δική μου την είπα:

"Ότι και να στηρίξεις με βάση το ψέμα, θα γκρεμιστεί".

Για σένα το σχόλιο μικρούλα μου!
Από μένα που είμαι μεγαλύτερη και κάτι ξέρω παραπάνω, με πολλή πολλή αγάπη σε σένα!
Ποτέ ξανά!Ναι, κορίτσι μου;

Θα με θυμάσαι, κάποτε, όταν θα μεγαλώσεις!

Είδες πόσο πονάει και το ψέμα; Φέρνει δεύτερο, τρίτο, πολλά!
Ποτέ ξανά!

Α, κανένα μικρό, αθώο, κι εγώ μαζί!

Το ψέμα - τα ψέματα





Ότι βρήκα σε " ψέμα" και μ' άρεσε.

ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΟ!



Κάποτε και Σήμερα...

Μεγάλες αλήθειες και όποιος τις αντέχει, τις άντεξε!

ΘΕΣΣΑΛΙΑ και ΘWEEK

Από μέιλ είναι κι εκεί. Στείλ' τε κι εσείς τα δικά σας, λέει:

tvpress@e-thessalia.gr

Έφθασε η Ώρα της Γης, μα ΠΡΟΣΟΧΗ στα κεριά!





Έχει γίνει πολύ γνωστό πια. Δε χρειάζεται να σας παραπέμψω εγώ σε σελίδες, που κι αυτές απαιτείται χρόνος για να τις βρω.
Όλα καλά και όλοι θα σβήσουμε τα φώτα εκείνη την ώρα.
ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, στα γερόντια, στους άρρωστους ανθρώπους, στα παιδιά κ.λ.π.
Γίνονται τόσα ατυχήματα!
Γνωστό μας το νέο πρόβλημα της Μαίρης Χρονοπούλου!

Δεν είδα πουθενά ένα "ΠΡΟΣΟΧΗ" και είπα να το τονίσω. Όπου απαιτείται να υπάρχει φως!Ας τα σβήσουν εκείνοι που μπορούν!

Ρίαλ Νιούς και Ναταλία Δανδόλου

Για σας το τραγουδάκι


και περαστικά στην αγαπημένη μας Μαίρη!
Η σκέψη μας κοντά της!
Να γίνει γρήγορα καλά!

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!



Ανέκδοτο, αλλά καλό!
Όλα ξεχρεώθηκαν με ένα κατοστάρικο!
Να γίνονταν έτσι και με τα χρέη της Ελλάδας, μια χαρά θα ήτανε!

ΘWEEK

Αφήστε τα!



Αφήστε τα παιδιά να λερωθούν!
Μεγάλη κουβέντα!

Πάλι ΘΕΣΣΑΛΙΑ και Θweek! (Τα είχα κρατήσει όμως, όπως και τόσα άλλα που πέταξα και είπα να τ' ανεβάσω απόψε, μια και "χασομεράω" πάλι!)

Εγώ είμαι από χωριό!



Δεν είδα, δεν ξέρω!

Σύ είπας, Σωτήρη Λέτσιο!

ΘΕΣΣΑΛΙΑ και Θweek

"Κλειστή η τηλεόραση"



λέει ο Σωτήρης Λέτσιος, "δημιουργικότερη ζωή"!

"Αν έκλεινε και ο υπολογιστής... ακόμα καλύτερα", θα συμπλήρωνα εγώ.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ και Θweek

"'Εβοσκε" εκεί παραπέρα...

Το βρήκα "να βόσκει ελεύθερο" και το μάζεψα...

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού
Αιώνα της Δημοκρατίας της ...Ελλάδα ΜΑΣ.
Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.
Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:
1) Να είναι Έλλην πολίτης
2) να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3) να ΜΗΝ είναι κίναιδος και
4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,
καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.
Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν
οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την
καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε
οικονομικά η Αθήνα.
Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η
περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο
που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.
Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την
Αθήνα η ποινή ήταν : ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ!!!!!!!
5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ -- ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ
21ος μ.Χ. ΑΙΩΝΑΣ -- ???? (Γ@μ#%σε τα)

Κι από μένα:
"Κι άφησέ τα!"

Αναμετάδοση

(Αν και περιμένω να με κάνουν "φίλη" για να το κοινοποιήσω στο Φέισμπουκ, μπορώ να το κοινοποιήσω άνετα εδώ. Εκεί δεν χωράει.)

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ, Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ Ο ΠΙΟ ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ
Ακολουθεί η επιστολή του Σχήματος προς τις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία.

Αξιότιμοι Κύριοι,
Στην προσπάθειά μας να προωθήσουμε τον ελληνικό πολιτισμό εκτός συνόρων, από το 2008 το "Θεατρικό Σχήμα Λεωνίδα Λοϊζίδη", του σκηνοθέτη Λεωνίδα Λοϊζίδη, ταξιδεύει αξιόλογες θεατρικές παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές και βραβεύσεις όπου και αν αυτές παρουσιάστηκαν υπό την αιγίδα Υπουργείων της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας .

Τον Μαΐο του 2010 το «Θεατρο Λεωνίδα Λοϊζίδη» έχει προσκληθεί από την κυβέρνηση της Χιλής για να παραστεί στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα διεξαχθούν για την επέτειο των 200 χρόνων από την ανεξαρτησία της Χιλής.
Στόχος της προσπάθειάς μας αυτής είναι καθαρά η προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και θεάτρου στο εξωτερικό.

Οι παραγωγές μας έχουν παρουσιαστεί πολλάκις σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης , όπου διδάσκονται αρχαία ελληνικά, με σκοπό την τόνωση του ενδιαφέροντος των φοιτητών για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την διατήρηση των πανεπιστημιακών αυτών εδρών που δυστυχώς παρόλο που δημιουργήθηκαν με πολύ κόπο και κόστος τόσο από την πολιτεία ,αλλά και φιλέλληνες που χορήγησαν αυτή την προσπάθεια, και τείνουν να καταργηθούν λόγω της μείωσης των φοιτητών που επιλέγουν να διδαχθούν την γλώσσα των αρχαίων ελληνικών και την ιστορία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

. Όλες μας οι παραγωγές έχουν μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και στο μεγαλύτερο βαθμό τα λειτουργικά έξοδα έχουν βαρύνει το Θεατρικό Σχήμα Λεωνίδα Λοϊζίδη, το οποίο ουδέποτε δεν έχει επιχορηγηθεί, παρά το αξιόλογο έργο που παρουσιάζει.

Ωστόσο γνωρίζοντας την δυσμενή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, και θεωρώντας πως ο πολιτισμός της πατρίδας μας έχει ανάγκη από προσωπικές πρωτοβουλίες με τα μέσα που ο καθένας μας διαθέτει για να διατηρηθεί, έχουμε επιλέξει να συνεχίσουμε το έργο μας δίχως οικονομική υποστήριξη από το κράτος ,χωρίς προσωπικό κέρδος και με κάλυψη των βασικών εξόδων της εκάστοτε παραγωγής μας από εμάς.

Το μόνο που ζητάμε είναι την ανταπόκριση στην προσπάθειά μας από κρατικούς και άλλους φορείς, οι οποίοι είναι σε θέση να προωθήσουν και να στηρίξουν αυτήν την πρωτοβουλία μας ώστε όλο και περισσότεροι ομογενείς αλλά και αλλοεθνείς να γίνουν κοινωνοί της μαγείας του ελληνικού αρχαίου δράματος, πέρα από τα σύνορα της χώρας μας.

Ποια θα μπορούσε να είναι η δική Σας συμβολή στην προσπάθειά μας:
Όσον αφορά τη δική Σας συμβολή στην επίτευξη αυτού του μεγαλόπνοου σχεδίου με σκοπό την εξάπλωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας στο εξωτερικό, θα επιθυμούσαμε όπως προτείνετε τις εν λόγω θεατρικές παραγωγές σε δραστήριους ομογενείς που διακατέχονται από τον ίδιο ζήλο με εμάς για την προώθηση και διατήρηση του ελληνικού στοιχείου στο εξωτερικό, πολιτιστικούς φορείς ,και διοικητικές αρχές του τόπου όπου δραστηριοποιείστε που ενδιαφέρονται να διοργανώσουν παραστάσεις φιλοξενώντας οποιαδήποτε από τις τρεις θεατρικές μας παραγωγές αρχαίου δράματος, με μοναδικό κόστος τα λειτουργικά έξοδα της παραγωγής ( διαμονή, διατροφή , αεροπορική μετακίνηση από Αθήνα προς την χώρα διεξαγωγής της παράστασης μετ’επιστροφής, μετακινήσεις εντός χώρας, και αμοιβές του δεκαμελούς θιάσου που ανέρχονται στα 150 ευρώ για κάθε ηθοποιό, δηλαδή συνολικά 1650 ευρώ). Πρόκειται για ένα χαμηλό κόστος , το οποίο ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος διοργανωτής μπορεί να καλύψει άμεσα από τα έσοδα των εισιτηρίων και χορηγίες.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να σημειώσετε πως ακόμα και σε περίπτωση που οι αμοιβές των συντελεστών δεν δύναται να καλυφθούν, δεδομένου πως τα λειτουργικά έξοδα μεταφοράς και φιλοξενίας είναι καλυμμένα , είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε στην πραγματοποίηση της παράστασης καλύπτοντας τις αμοιβές από δικούς μας πόρους.

Όλες οι παραστάσεις μας μπορούν να παρουσιαστούν σε 2 γλώσσες( ελληνικά και αγγλικά) και με υπέρτιτλους σε όλες τις γλώσσες. Διατίθεται και οπτικοακουστικό υλικό (DVD) των παραστάσεων μας, ενώ για περαιτέρω στοιχεία, φωτογραφίες, κριτικές μπορείτε να επισκεφτείτε την ηλεκτρονική μας διεύθυνση www.loizidis.com

Σας απευθύνουμε το αίτημα μας, γνωρίζοντας πως η θέση Σας Σάς επιτρέπει να προωθήσετε μια καλλιτεχνική παραγωγή που προωθεί τον πολιτισμό της πατρίδας μας, την οποία εκπροσωπείτε στο εξωτερικό, εφ'όσον Εσείς είσθε ο συνδετικός κρίκος της χώρας μας με το εξωτερικό και τους ομογενείς μας που διαμένουν εκεί.

Ήδη πολλές ελληνικές πρεσβείες (όπως π.χ η πρεσβεία μας στην Χιλή που μας ενέταξε στις εορταστικές πολιτιστικές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας της Χιλής- η πρέσβειρά μας κ.Χρυσούλα Καρυκοπούλου- Βλαβιανού και οι συνεργάτες της) και πλήθος εξεχουσών προσωπικοτήτων της ομογένειας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας, και δραστηριοποιήθηκαν άμεσα έχοντας λαμπρά αποτελέσματα. Προσπάθειες που θα πρέπει να επικροτούνται από τους Έλληνες και να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους έχοντες αξιώματα σε τόσο σημαντικές θέσεις για το ελληνικό κράτος και την ομογένεια.

Σας παρακαλούμε να συμβάλλετε κι Εσείς δυναμικά στην προώθηση της πρότασης μας, ώστε αυτή να υλοποιηθεί στην χώρα όπου δραστηριοποιήστε και να γίνετε Εσείς ο συνδετικός κρίκος στην χρυσή καδένα που είναι ο Ελληνικός Πολιτισμός.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνηση θα είμαστε στη διάθεσή σας

Ευχαριστούμε εκ των προτέρων,

Με εκτίμηση,

Λεωνίδας Λοιζίδης

Σκηνοθέτης

Email(s): info@leoloi.gr,oresteia@hotmail.gr,
ll300@hotmail.gr, www.loizidis.com

Αναμετάδοση

(Αν και δεν μπαίνω σ' αυτό το τρυπάκι, να παρακολουθώ τι γίνεται σε μια ιστοσελίδα και κατά πόσο μπορεί να αποδείξει κάτι αυτό, το αναμεταδίδω)

Ψηφίστε ΟΛΟΙ!

Στην παρακάτω Αμερικανική τοποθεσία, γίνεται «δημοσκόπηση» για το αν
η Μακεδονία είναι Ελληνική ή όχι. Μπείτε, ψηφίστε και δια δώστε το
σε όσους ξέρετε!

http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147

Είναι πολύ απλό. Ούτε όνομα πρέπει να βάλετε, ούτε στοιχεία,
ούτε τίποτε. Μόνο επιλέγετε το Yes και μετά βλέπετε το ως τώρα αποτέλεσμα.
Έχουν μπει οι Σκοπιανοί και έχουν σαρώσει.
GO GO !!!!



http://hamomilaki.blogspot.com/

Τα παιδιά και τα ποντίκια









Εικόνες τριτοκοσμικές στον Ξηριά

Η άλλη πλευρά της Λαμίας.
Έλληνες πολίτες, δημότες της Λαμίας, ξεχασμένοι

Λαμία, 20.3.2010

Μια τηλεφωνική καταγγελία ότι το νερό του Ξηριά είναι κατάμαυρο, Σάββατο μεσημέρι, μας έφερε στη Γέφυρα, στη διασταύρωση της Ξηριώτισσας. Το νερό ήταν πράγματι κατάμαυρο. Από κοντά δεν είχε μυρωδιά. Τηλεφωνήσαμε στο 100 και ήρθε το περιπολικό της αστυνομίας για να καταγράψει το γεγονός.

Προσπαθώντας να εντοπίσουμε την πηγή της ρύπανσης φτάσαμε μέχρι τον Καταυλισμό των τσιγγάνων. Πιο ψηλά το νερό ερχόταν μόνο θολό. Από κει και κάτω φαίνεται ήταν το πρόβλημα. Μετά από μια ώρα σταμάτησε να κατεβάζει μαυρίλα. Το συμπέρασμα είναι ότι κάποιος εγκληματίας άδειασε βυτίο ή βυτία με βοθρολύματα μεσημεριάτικα στο ύψος του Καταυλισμού των τσιγγάνων. Αν είναι έτσι, σημαίνει ότι αυτό γίνεται τακτικά και όχι μόνο σ’ αυτό το σημείο, αλλά σε όλο το μήκος του Ξηριά και της Γερμανικής Τάφρου. Θα μου πείτε ανακάλυψα τον τροχό… Ναι, ένα χρόνο μετά την κρίση του Μαλιακού ανακαλύπτουμε τον τροχό. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε το αυτονόητο για τις υπηρεσίες και τις ευθύνες τους.

Την εικόνα βέβαια συμπλήρωσε η κατάσταση που αντικρίσαμε στον Καταυλισμό των τσιγγάνων. Εικόνα που μου θύμισε τα ποτάμια της Κατμαντού στο Νεπάλ. Αριστερά και δεξιά της κοίτης του χειμάρρου παντού σκουπίδια και παιδιά να παίζουν ανάμεσα στα ποντίκια! Δεκάδες ποντίκια να φεύγουν μέσα από τα πόδια μας κυριολεκτικά.

Δεν μπορώ να πω ότι ήταν έκπληξη. Όμως δεν περίμενα να δω τόσα ποντίκια ανάμεσα στα παιδιά. Δεν περίμενα να δω τέτοια εγκατάλειψη από μέρους της πολιτείας, της νομαρχίας, του δήμου. Εδώ όλα δοκιμάζονται. Και η ανθρωπιά, και η υποκρισία, και η ευθύνη, το ψέμα και η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη. Το "τα παιδιά και τα ποντίκια" θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ντοκιμαντέρ για το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των αθίγγανων. Ελπίζω να μας παρακολουθούν…


Δείτε συνημμένα τις φωτογραφίες και βάλτε τον εαυτό σας στο κάδρο. Μήπως είμαστε ρατσιστές; Συζητώντας με τα παιδιά για την εικόνα που αντικρίσαμε πήραμε απαντήσεις: “Δεν υπάρχει κράτος, κανείς δεν μας προσέχει, ας μας δώσουν σπίτια να μείνουμε, τα ποντίκια είναι ίσα με τις γάτες, δώστε μας κανένα ευρώ να πάρουμε να φάμε, αυτά να τα πείτε στο δήμαρχο” και άλλα τέτοια.


Η κρίση, για την οποία μιλάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μια φορά ακόμα λέμε ότι είναι κρίση αξιών. Η ζωή, ναι, συνεχίζεται. Με τις έντονες αντιθέσεις της και κυρίως με την κρίση αλλά και την υποκρισία, τα μεγάλα λόγια και την απανθρωπιά Αναρωτιέμαι τί αξία έχει γι’ αυτά τα παιδιά το εθνικό χρέος, για τα παιδιά που παίζουν κυνηγώντας τα ποντίκια στην κοίτη του Ξηριά της Λαμίας. Εμένα όμως θα μου μείνει σαν εικόνα το χαμόγελο του κοριτσιού του Ξηριά με το χρυσό δόντι και τα όμορφα μπλε μάτια...

Στέφανος Σταμέλλος